Χωρίς τίτλο

Τον γνώρισες .
Τον έφαγες 2-3 φορές , και εν τέλει σε φόρτωσε . Καλός ήταν στο ξενοδοχείο . Και  αν  δεν ήταν  τα  ποτά  το μεθύσι , η  κούραση  της  νύχτας , το  ότι  ήταν σταφίδα και βρώμαγε  το χνώτο του , καλά  θα  περνάγατε .
Έγραψες λοιπόν στο ημερολόγιό σου , ότι θα ήταν ο καλός πελάτης .
Που θα σου έκανε πολλές κάρτες την εβδομάδα .
Άλλος ένας χρειαζόταν και θα 'φευγες κάθε μέρα με το μεροκάματό σου .
Ε θα πιανες τα 45 ποτά την εβδομάδα και μετά , θα παιρνες από όλα το ποσοστό  σου .
Σε ένα χρόνο θα χες κονομήσει .

Λίγος κόπος και 4 ξεπέτες την εβδομάδα . Κυριακή και Πέμπτη πριν το μαγαζί με τον ένα .
Δευτέρα και Τετάρτη πριν το μαγαζί με τον άλλο .

Τις  άλλες  μέρες  τα  απογεύματα   ξύπναγες  νωρίς , είχες  υπηρεσία  πριν το μαγαζί . Καλές  βιζιτούλες , καλοπληρωμένες . Μηνύματα  αυτός . Αναπάντητες . Κατά  τις  10 τον  έπαιρνες  και του  ζήταγες  τα  ρέστα  γιατί δεν σε  άφησε  να  κοιμηθείς , του  'λεγες  να 'ρθει  και  από το μαγαζί που  τον είχες  πολύ  επιθυμήσει .
Ε βάλε και καμμιά έκτακτη ξεπετούλα , κανένα φόρτωμα μετά το μαγαζί , ή και πριν το τέλος του ωραρίου , αναλόγως του λογαριασμού , 30 - 50 κάρτες . Κάτι θα τσιμπολογούσες και από τον πελάτη .

Κάτι ψώνια  από τον ένα , κάτι χρήματα  από τον άλλο για  τη  ΔΕΗ , τον ΟΤΕ , τη  μανούλα  σου κ.λπ.  Τα ποσοστά από το ξενοδοχείο . Ε και κανένα άλλο τυχερό , από τα ροζ ξενοδοχεία , ή και τα καλά .
Σε ένα χρόνο είχες σκοπό να παρατήσεις τη νύχτα .
Ε δε θα έμενες πάντα να πεινάς και να τρως τα φρούτα του πελάτη !
Ούτε να γυρνάς  αιωνίως  με  το στρινγκ  και να  ζητιανεύεις σφηνάκι ελεημοσύνη από τις κολλητές σου . Που  δε  σε  παραθέλανε  κι όλας , διότι  το 'δινες και εύκολα  και πιο φτηνά .

Τώρα κουφάλες σκέφτηκες θα σας πεθάνω όλες .
Και τον μόστραρες σε όλα τα καταστήματα . Ο ντικός μου . Κέρναγες  και τις  κολλητές  . Έγινες  ντίβα .

Βέβαια  το αρνί ξύπνησε  κάποτε  , έγινε  λύκος . Τον είχες παραφάει στη  γκρίνια . Του 'κανες  και ξυνίλες   βαρέθηκε  ο άνθρωπος . Σου  λέει  , έχει και αλλού  φαΐ . Δεν  είναι ανάγκη  να  τρώμε  κάθε  μέρα  στον Αστέρα . Υπάρχει και η  ψησταριά   του  Κοκοβιού . Το ΄μαθε  και το παιχνίδι μαζί σου . Ε  με  τέτοια  καθηγήτρια  πήρε  πτυχία , μάστερ , μπακαλορεά  , δοχτοράτα . Και  φράγκα  είχε  και εμφανίσιμος  ήταν . Και το παιχνίδι το ΄ξερε . Και τα 'λεγε  και ωραία , όταν  ήθελε .( Διότι  μαζί σου  τελευταία  δεν ήθελε και σε  μπινελίκωνε  - αρχίδια είναι αυτά  , όσο να  πεις  κάποτε  πρήζονται και σπάνε ) .

Αλλά  έλα  που  οι τρύπερς  έχουνε  ένα  δίκτυο πληροφοριών   , τύφλα  να 'χει  η  ΚΥΠ .
Γι αυτό όταν έβγαινε αλλού ο μάγκας σου , βαρούσε ο τηλέγραφος , «εγκαπη μου είνταμε τον ντικό σου σήμερα εντώ κ.λπ.   ΕΚΑΝΕ  ΖΗΜΙΑ και  πίρε  μια  κουπέλα  κατά  τις 5  και φύγκανε  παρέα » . Τούρμπο εσύ  . Και  σήμερα  δεν είχε  δουλειά .

Μάθαινες  ότι  της  έσκασε  και φραγκάκια  και  τη γάμησε  στον Πρίαμο χωρίς  πολλά - πολλά .

Και μετά σκύλιαζες με τα sms « ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΒΙΖΙΤΑ ΤΙΣ ΡΟΥΜΑΝΕΣ » . Σού 'γραφε  αυτός  καντήλια .Του  γραφες  εσύ πουστρηλίκια . Ε δεν θα 'μενες με το 20άρικο και το ταξί , έπρεπε να περιφρουρήσεις τα δικαιώματά σου .Του  ξανακαθόσουν  , συνήθως  όλως  τυχαίως  σπίτι σου  « απρογραμμάτιστα » , που  ήταν και ρομαντική  η  ατμόσαφαιρα  , τον ξανάτρωγες δι΄ ολίγον .

Αλλά  το 'χε μάθει  το παιχνίδι  πλέον  και ξετσουτσούνισε .
Και  φτου  κι απ΄ την αρχή . Και  αρχίζανε  και  οι άλλες  οι βρώμες .« Πολύ  μαλάκα  το ντικό σου  3 βντομαντες  ντεν ηρτε να  σε  ντει  . Είναι  και  εκείνη  η  πατσαβούρα  στο .... που  του  τα  τρώει !». Πύραυλος εσύ ! Εσύ  που του  φέρθηκες  τόσο ωραία . Τί  αχάριστο γουρούνι !

Αλλά  , στο  τέλος  έφτιαξες  την ατζεντούλα  σου .Δε  θα 'μενες μια ζωή με το μισό ψωμί την ημέρα . Και  πλάκωνες  τα  τηλέφωνα . Πριν ή  μετά  τις  απογευματινές  βίζιτες - ξεπέτες . Πολύ  σου  λείπανε . Ε  τι  γαμήσανε  και φύγανε ? Έπρεπε  να  'ρθουνε  να  κάνουνε  καμιά  κατάθεση . Να  σε  βοηθήσουνε . Ε και  σιγά  σιγά  σου  ' γινε  συνήθεια .

Απλά έπρεπε λίγο να προσέχεις .
Να σε αφήνει ο καλός πελάτης μακριά από το μαγαζί . Να μη μιλάς και να μη μιλάει . Να μη μάθει για τις βίζιτες και την πορνεία . Την πορνεία την κυριολεκτκή , όχι το αντάλλαγμα για τις κάρτες , τα ραντεβουδάκια , τα κλαμπάκια, τα μπουζούκια κ.λπ.

Διότι  ο άλλος που χώνει λεφτά σπάζεται λίγο , άμα μαθαίνει ότι γαμιέσαι με 80 και 100 ευρώ . Η και λίγο λιγότερα , ή λίγο περισσότερα ! Ότι κάνεις παρτούζες και άλλα συναφή  . Ότι π.χ. προχτές που έφυγες κατά τις 3 από το μαγαζί , δεν πονούσε η κοιλιά σου , αλλά σε φορτώσανε 2 μερακλήδες μαζί και σήμερα πονάει ο κώλος σου .
Βέβαια όλοι κάποτε μαθαίνουνε στη νύχτα , αργά ή γρήγορα !
Άλλοτε βαριούνται και σιχαίνονται , διότι ε δεν έχετε ρε κορίτσια και τον καλύτερο χαρακτήρα , και αποχωρούν πριν μάθουν ...
Άλλοτε αποχωρούν αφού μάθουν .
Και βουρ από την αρχή να βρούμε τον καλό πελάτη .
Ε δεν πειράζει μωρέ δεν θα ξεφύγεις φέτος από τη νύχτα , θα ξεφύγεις του χρόνου . Ο πελάτης θα βρεθεί .
Ο φίλος  σου  ο σερβιτόρος  που  κανονίζεις  να  του  αφήνουνε  καλό  tip οι πελάτες  σου , σου  το σφύριξε , στη σάλα υπάρχει ένας εμφανίσιμος σαραντάρης , με προσεγμένο ντύσιμο και ακριβό ρολόι . Πάμε γρήγορα πριν του την πέσουν οι άλλες οι πατσαβούρες  και και τον πλακώσει με το καλημέρα  καμιά  καριόλα  στα γλωσσόφιλα !

Κάτσε να βάλεις και μια φωνή στο αφεντικό που ξέρει μόνο ειδικές συμφωνίες να κάνει ! Τώρα  πια  πάλιωσες , έγινες  συνεργάτης , έχεις  τον κόσμο  σου  τα  ποσοστά  σου , και από σένα  δουλεύει το μαγαζί . Μπορείς  να  λες και καμιά  κουβέντα  χωρίς να  βρέχει σφαλιάρες .

Ή  θα σε  στέλνανε κατά προτίμηση στους καλούς στόχους , ή σε ζητάνε και από αλλού !

Υπάρχει και κρίση .

Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΟΛΗΣ

Ο αντρέας και ο μανόλης τα χανε πιει !
Που το παράξενο θα μου πεις ?
Που και που τα πίνει και ο Μανόλης
Που και που τα πίνει και ο Αντρέας .
Αλλά , το θέμα είναι ότι πολύ σπάνια οι γνωστοί τους θυμούνται να τα έχουν πιεί ταυτοχρόνως και ο Μανολης και ο Αντρέας !
Και όπως είχανε πιει και οι δύο άρχίσανε να ζωγραφίζουνε , οπότε ο Αντρέας αρχίζει και δίνει το ρυθμό , αφού η ώρα είχε περάσει , η μουσική είχε ατονήσει , η πουτή βαριότανε , ούτε κέρασμα δε ζήταγε . Θα επακολουθούσε breakfast .
Και ο Ανδρεας άρχισε να σιγοτραγουδάει « Τα λουλούδια μες το βάζο μαραμένα » .
Γέλιο ο Μανόλης .
« WHAT IS THIS » Τσίμπησε η πουτή
This is Bithikotsis , moro mou .
what is Bithikotsis , What is the meaning of the lyrics

Αντε τώρα να εξηγείς καψουροτράγουδο βαρέων βαρών σε μινιόν νεαρή καλλονή της υποσαχάριας Αφρικής .

The flowers in the vase are faded , the little angels in the picture are sad

Τσάτρα πάτρα κάτι είπανε , άντε τώρα με άνα κεφάλι καζάνι από το ποτό και το καβλάντισμα να γίνεσαι κάτι σαν τον Στρατηγάκη .

I want to learn the song είπε συγκινημένη η πουτή . nice lyrics
Άντε μωρό μου να μη σου χαλάσουμε το χατήρι
Repeat after us

Τα λουλουδια
To loloudia
σ΄ενα βαζο μαραμένα
s ena vasos marameno
τ' αγγελούδια σ΄ ένα κάδρο λυπημένα
t aggeloudia s enos kadros lipimenos

και τελικά το πρώτο κουπλέ το έμαθε

Όχι , ποιος είναι ο Bithikotsis δεν προσπαθήσανε να το εξηγήσουνε .
Θα έπαιρνε ώρα .

Ένα ποίημα αφιερωμένο στις αγαπημένες μου στριπτητζούδες

Τὰ χλωμὰ τὰ κοριτσάκια

Τὰ χλωμὰ τὰ κοριτσάκια
μαραμένα σὰν τὰ κρίνα,
στέκουνται, σὰ μαγεμένα,
καὶ κοιτᾶνε τὴ βιτρίνα,

δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὸ κρύο,
δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὴν πείνα,
κάθουνται μαρμαρωμένα,
καὶ κοιτᾶνε τὴ βιτρίνα...

Κι οἱ κουκλίτσες, ἀπὸ μέσα,
μὲ τὰ κόκκινα λακκάκια,
ποὺ δὲν ξέρουν τὶ συμβαίνει,
καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχουν κάκια,

οἱ κουκλίτσες οἱ καημένες,
ἄλλο τόσο μ᾿ ἀπορία,
τὰ κοιτᾶν, κι ἐκεῖνες τώρα,
σὰν ἀλλόκοτα θηρία!

Τὶς κουκλίτσες τὶ τὶς νοιάζει!
καλὰ κάθουνται στὴ ζέστα,
τὰ φτωχὰ τὰ κοριτσάκια,
ὅμως γύρισε καὶ δές τα,

μ᾿ ἕνα μαῦρο ρουχαλάκι,
ξεφτισμένο καὶ τριμμένο,
μ᾿ ἕνα σκίσιμο ἀπὸ πίσω,
ντροπαλὰ μισοκρυμμένο,

μὲ πρησμένο, ἀπ᾿ τὶς χιονίστρες,
τὸ μικρούλι τους χεράκι,
μᾶλλον τὰ καημένα ἐκεῖνα,
μοιάζουν νἆναι ἀπὸ κεράκι...

Κι ὅμως νὰ πού, μὲς τὸ δρόμο,
μὲ τὰ ξένα ἐκεῖνα χάδια,
μιὰ στιγμή, ξαναγιομίζουν
τὴν καρδούλα τους τὴν ἄδεια..

Μὰ σὰν πᾶνε παρακάτου,
ποὺ κανένας δὲν τὰ βλέπει,
ἔρημα καὶ μοναχούλια,
μὲ τὸν οὐρανὸ στὴ σκέπη,

κρύβουν ἔτσι ἀπελπισμένα,
τὰ ματάκια στὸν ἀγκώνα,
ποὺ κι ἐκείνος κλαίει, κλαίει,
στὴν πικρὴν αὐτὴν εἰκόνα...

 

Ναπολέων  Λαπαθιώτης 

Η Υποκουλτούρα του Strip

Η  σύμπτωση  να  μπω  κάποτε  σε  ένα  strip club δεν άργησε  να  γίνει  συνήθεια .

Το  στριπτιζάδικο  μου  έγινε  χωρίς  να  το καταλάβω  τρόπος  ζωής .

Γνώρισα  ένα  διαφορετικό κόσμο .

Έζησα  εκεί  αρκετά πράγματα . Τελείως  διαφορετικά  από το σύμπαν που  μέχρι τότε  είχα  μπροστά  μου .

Το  θέμα  είναι  ότι  με  την  πολλή  ενασχόληση  με  το  θέμα  , το  έχουμε  μορφοποιήσει  ως  ένα  μονωμένο  μικρόκοσμο . Ένα  υποσύνολο  του  κόσμου  μας  με  τους  δικούς  του  ρυθμούς , νόμους , κανόνες , συμπεριφορά .

Ο  μικρός μας  υπό - κόσμος  αυτός  έχει  τις  δικές  του νόρμες  και  τη  δική  του  λογική .

Έχει  το  δικό  του  κώδικα .

Σε  μια  εξέλιξη  του  αστικού  γίγνεσθαι  , ο  αστικός  μύθος  του  στριπ  απόκτησε  και  τη  δική  του  κουλτούρα .

Την  υποκουλτούρα  του  στριπ .

Που  όπως  κάθε  υποκουλτούρα , τίθεται  εκ  των προτέρων  σε  μια  απαξιωμένη  εκ φύσεως και  θέσεως  οπτική . Και  έτσι  είναι  υπάρχει  πάντα  το  ζεύγος  πελάτης  - πουτή , που  ποικίλει  αναλόγως  με  τον πελάτη  και την  πόρνη . Μπαίνουνε  και  άλλοι παράγοντες  βέβαια . Αλλά  στο θέμα  της  υποκουλτούρας  αυτής  , έχουνε  κάποιο άλλο παραπληρωματικό και  επάλληλο  ρόλο .

Διαμορφωτές  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  γίναμε  όλοι  που  ποστάρουμε  στα  μπλογκ , ή  στα  site  με  ύφος  100  καρδιναλίων  ό,τι  μας καβλώσει . Χρησιμοποιώντας   τη  διέξοδο  της  ανωνυμίας  , ως  άλλοθι  αυτοψυχανάλυσης . Ως  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Άλλες  φορές  πάλι  είναι ανταλλαγή  εμπειρίας  , ή  απόπειρα  να  εκφράσουμε  τα  εσώψυχά  μας  , την καταπιεσμένη  επιθυμία , τη  φαντασίωση , ό,τι  ζορίζει τον  καθένα  μας .

Και πάλι όμως  δεν  παύει  να  είναι   το  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Διότι  ότι  για  μένα  είναι  σοφία  , ή  και εμπειρία , για  κάποιον  πάντα θα  είναι  μαλακία .

Δημιουργούνται  έτσι  δομικά  διαφοριζόμενες  σχολές  που  προσεγγίζουν το θολό  πέπλο  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  από  αποκλίνουσες  επόψεις .

Και  πάντα  στη  μαλακία  καταλήγουν . Όλοι .

Μαλακία  η  οποία  γίνεται δια  δραστική  , αφού  επιδρά  στο ευήκοον ους  των  επαγγελματικώς  απασχολουμένων  με  το χώρο , οι οποίοι  πιστεύοντας  ότι πιάνουν  το  σφυγμό της  αγοράς  , απλώς  απαξιώνουν  περισσότερο  το  ήδη  κακό προϊόν  που  προσφέρουν .

Μαλακία  την  οποία  κάνουν  πλέον  βαρετή  οι  στερεοτυπικοί αφορισμοί  , των  θεραπόντων της  υπό-κουλτούρας  του  στριπ  , αλλά  και η  έλλειψη  των μεγάλων  κυριών  , που  ελάμπρυναν  το  παρελθόν  του  χώρου ,  αφήνοντας  στις  εναπομείνασες  θεραπαινίδες  του  σωλήνα  την  ανέμπνευστη  νοτοοτροπία  της  βιωματικής  υποτονικότητας  της  ανάδειξης  του  θλιβερού  στερεοτυπικού  τους  ρόλου .

 

Εν  τέλει  , ας  είμεθα  λίγο  μετριοπαθείς . Ας  έχουμε  επίγνωση  της  μαλακίας  και  ας  μοιραζόμαστε  τις  εμπειρίες  μας  με  λίγη  λιγώτερη  μαγκιά  , πονηράδα  και  επίφαση  απόλυτης  γνώσης .

Από που , γιατί και τί αγοράζεις .

 

Προεκτείνοντας  τη  σκέψη  μου  μετά  τα  όσα  σας  έγραψα  χτες  ,  κατάλαβα  ότι  δεν έβαλα  στο  νοηματικό  σχήμα  τους  αποφασιστικούς  παράγοντες  της καταναλωτικής  λόγικής .

Διότι  το  πολλαπλάσιο  των 20 €  εξαρτάται  από  αυτούς  τους  παράγοντες .

Στο  Κολωνάκι  αγοράζεις  κάτι  που  μπορείς  να  το βρεις  στο  παζάρι  100 φορές  φτηνότερο . Το  θέμα  όμως  είναι  να  ξέρεις  αν  πράγματι  εκεί που  αγοράζεις είναι  Κολωνάκι , και  , κυρίως , αν  το προϊόν  είναι  Κολωνακιώτικο .

Γιατί  το αγοράζεις . Το  αγοράζεις  γιατί  σου  αρέσει . Το  αγοράζεις  γιατί  πράγματι  σου  χρειάζεται . Το  αγοράζεις  για να  επιδείξεις  το προϊόν  , ή  τη  σακούλα  του  στους  φίλους  σου  στην καφετέρια  , ή  τους  αγνώστους  στο δρόμο και  να  τους  εντυπωσιάσεις ?  Το  αγοράζεις  γιατί  πρέπει  να  το αγοράζεις ?

Τι αγοράζεις  ? Αγοράζεις  το  προϊόν  , ή  ότι  είναι συνδεδεμένο  στο μυαλό σου  με  το προϊόν ? Αγοράζεις  το αντικείμενο  ή  το  μύθο ? Αγοράζεις κάτι  που  σε  κάνει να  νιώθεις  καλύτερα  , ή  κάτι απολύτως  χρηστικό .

Έτσι  το προϊόν  που  έχει  μια  δεδομένη  τιμή , το αγοράζεις  σε  διαφορετικές  τιμές . Σε πολλαπλάσια  των 20 € .

Και  ας  μην  κρυβόμαστε . Κάποιους  μας  έκανε ευτυχισμένους  ένα  αυτοκίνητο . Άλλους  μια πένα μας  έκανε  να  νιώσουμε  γεμάτοι . Πόσοι από  εμάς  δεν  νιώσαμε  όμορφα  με  ένα  καινούριο  κοστούμι . Σε  πόσους  από εμάς  δεν ζέστανε  την  καρδιά  μας  ένα  πανάκριβο  κομπολόι .  Γιατί ?

Έτσι  και  το  γλέντι  και  το κρεβάτι  αυτής  που  φανταζόμαστε , μέσα  στο  στερεοτυπικό σκέπτεσθαι των  αστικών μύθων  προσφέρει  ηδονή  και ικανοποίηση  ανυπολόγιστη κάποτε .

Το αίσθημα  της  ικανοποίησης  , της  πρόσκαιρης  ευτυχίας  και  της  αίσθησης της  επιτυχίας   έχει  μη  αποτιμητή  επιτυχία .

Το  θέμα  είναι  εν  τέλει πολύπλοκο και  πολυπαραγοντικό .

Πόσο  το  κοστολογείς ?

Πόσο  πωλείται ?

Τί , από που  , και γιατί  το αγοράζεις ? 

Και  εν  τέλει  πόσο το αγοράζεις ?

Στο  χαοτικό  αυτό  προβληματισμό  η  απάντηση  βρίσκεται  και  πάλι μέσα  μας .

Όταν  καταλαγιάζει  το  πάθος , παύει  η  ηδονή , το  μέχρι χθες  απόλυτο  γίνεται  ρουτίνα . Όταν με  νομοτέλεια  τα  μάγια  διαλυθούν και απομακρυνθούμε  από  την ουτοπία  μας  , όταν  κρυώσει  το θέμα  και κάνουμε  ταμείο νιώθουμε  καλά ?

Τότε  , σε όποιο πολλαπλάσιο  των 20 €  και  αν  το πληρώσαμε , μια  χαρά  το  αγοράσαμε !

Πόσο κάνει το μουνί της πουτής ?

Στο γνωστό site , είδα  έναν  δομικό  προβληματισμό .

Πόσο  κάνει  το  μουνί  της  πουτής  ? με  ανταπάντηση  ενός  εμπειρογνώμονα  του  χώρου  Το θέμα  δεν είναιπόσο κοστίζει , αλλά   πόσο το κοστολογείς .

Η  δική  μου  απάντηση  είναι  το  θέμα  δεν είναι  ούτε  πόσο  το κοστολογείς , ούτε  πόσο  αξίζει . Το θέμα  είναι πόσο το αγοράζεις .

Σε  παλαιότερες  εποχές  , όταν  υπήρχαν  καλοί πελάτες  , έρωτες  και  υπέροχες  γυναίκες  , η  απάντηση  θα  ήταν διαφορετική .

Μια  κυρία  που  έβγαζε  στην  ξεφτύλα 200 € και τα  αστέρια  500  €  το βράδυ , άκοπα , με  χορούς  και  ποτάκια  ε όσο  ναναι  για  να  σου  χαρίσουν  το  πολυτιμώτερο  ήσαν ακριβές .

Οι  τίμιες  σου  τα  έπαιρναν  επί  τη  εμφανίσει  εντός  του ξενοδοχείου , οι  γάτες  σαν  «βοήθεια» εντός  του  καταστήματος . Και γενικώς  όπου  σε  έβρισκαν ήταν , αλλά  όλους  αναλόγως  βαλαντίου  και συνθηκών ψηλά  τους  έβρισκαν .

Έφυγαν  οι  μικροί πελάτες  , αλλά  και οι τακτικοί . Πλέον  οι πουτίτσες  άρχισαν τα  κλάμματα . Και  άρχισαν να  βάνουν νερό στο κρασί τους  , μαγαζάτορες  και πουτές .

Έτσι  σε  μαγαζιά  που  λειτουργούσαν ως  gentlemens' clubs  ( ποτόν  και γνωριμία , ενίοτε  και δια  τα  περαιτέρω , ή  μόνο με  υποσχέσεις  δια  τα  περαιτέρω )  άρχισαν  να  παραθέτουν ροφήματα . Τα  καταστήματα  που  παρέθεταν  ροφήματα  για  να  αντεπεξέλθουν  στον συναγωνισμό  άρχισαν  να  παραθέτουν και ψητά  της  ώρας .

Όλα  δε  λίγο ως  πολύ  ενεθάρρυναν  τις  συνεργάτιδές  τους  , διότι υπάλληλους  ουδέποτε  είχαν , να  ασχολούνται  και με  εκτός  έδρας  ασχολίες , που  είχαν όμως  πάντα  σχέση  με  το αιδοίο και με  την με  την έδρα  τους .

Άμα φτάνεις  μετά  βίας  να  πάρεις  το 40% της  κάρτας  , και έχεις  4  κάρτες  στο τέλος  της  βραδιάς  αναζητείς  άλλες  λύσεις .

Έτσι  και  «καλοί πελάτες» άρχισαν  να  αποχωρούν . Είτε  διότι  οι πουτές  ήσαν  μεγάλα  αλητάκια , είτε  διότι  οι μαγαζάτορες  ήσαν μεγάλα  κοράκια .

Πάντως  έφυγαν . Δεν  γίνεται  φίλε  μου  μου  είπε  κάποτε  κάποιος  να  κάνεις  χρυσή  μία  αρτίστα  η  οποία  αρμέγει  τον πρώτο τυχόντα , πηδιέται  επί σκηνής , ή  στο πριβέ ,  ή  εξασκεί  απροκάλυπτα το αρχαιότερο επάγγελμα . Με  ολιγώτερα  χρήματα  και  σχεδόν  χωρίς  σκοτούρες  απολαμβάνεις  ονειρικές  καταστάσεις  με  τις πλέον ευειδείς  και  αξιόπιστες  επαγγελματίες . Με  τα  ίδια  χρήματα  με  καλλονές  εκτός  του χώρου , τις  οποίες  θαυμάζεις  στα  περιοδικά . Δεν είχε  άδικο .

Αυτή  ήταν  η  απομυθοποίηση  του  στριπ στη  χώρα  μας . Άλλο  η  πουτάνα  την οποία  μπορεί να  έχει ο καθένας  με  κάποια  ταρίφα , και άλλο η  απρόσιτη  γυναίκα  του  αρχηγού , που  κατεβαίνει  λάγνα  από το σωλήνα  ξυπνώντας  σου  την  επιθυμία , τη  λαγνεία , την καψούρα .

Άλλο πράγμα η  αρτίστα , άλλο η  εκδιδόμενη . Από τη  στιγμή  που  φτάνουμε  στην κατα  σύστημα  έκδοση  το ονειρικό παύει να  υπάρχει και υπερισχύει το αγοραίο . Πονηρεύει ο κόσμος . Και  κάνει συγκριτικές  μελέτες , ενημερώνεται  για  τις  πολιτικές  των τιμών κ.λπ.

Μικραίνει  η  αγορά , πέφτει ο τζίρος . Φτηναίνει το μουνί , γίνεται  γύφτος  κι ο πελάτης .

Γι αυτήν  που  με  50 € μπορείς  να  την έχεις  εντός  του  καταστήματος  , πόσα  να  δώσεις  εκτός ? Γιατί  να  της  πάρεις  τσαντικά , ρουχικά , τηλέφωνα ? Γιατί  να  πίνει σαμπανίτσες ? Γιατί  ο χορηγός  να  πληρώνει  τα  έξοδα  του boyfriend ? Γιατί  ο καλός  πελάτης  να  επιβαρύνεται  με  τα  λειτουργικά  κόστη  του  αφεντικού ?

Η  πουτή  το 40%  θα  πάρει , αν  δεν σας  βουτήξει  φιλοδώρημα . Δηλαδή , 20€ για  ένα  πήδημα .

Επομένως  με  την αναπόδραστη  αυτή  πτώση , η  οποία  απέβαλε  το όνειρο  και τη  φαντασίωση η  απάντηση  είναι  εσύ  πόσο το αγοράζεις ?

Πόσο  αγοράζεις  κάτι  που  ένα  κορυφαίο μοντέλο σου  προσφέρει  με  ένα κόστος  γύρω  στα  600 € , μια  κορυφαία  τουρίστρια στα 250€ , μια  καλή  τηλεφωνική  γνωριμία  στα  150€ , μια  κορυφαία  στουντιατζού  στα  80 , και μια  προλετάρισσα  του  Μεταξουργείου στα 20 .

Γιατί  καμιά  πλέον  δεν μπορεί να  σου  πουλήσει  τη  φαντασίωσή  ότι  πήδηξες  τη  «γυναίκα του αρχηγού» , την επίπλαστη  εντύπωση  ότι έγινες  αρχηγός  για  μια ώρα . Δεν  υπάρχουν οι προϋποθέσεις  να  τις  αγαπήσεις . Δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές  συνθήκες  να  τις  λυπηθείς .

Δεν λυπάσαι  όποια  είναι  ευχαριστημένη  να  πουλάει  το μουνί  της  για  20 € στην τσέπη . Οι επιλογές  έχουν κόστη .

Άρα  το θέμα  δεν  είναι πόσο το  κοστολογείς  20€ στην τσέπη  κοστολογείται . Ούτε  πόσο  κοστίζει . Κοστίζει 20€

Το θέμα  είναι  σε  ποιο πολλαπλάσιο των 20€ το αγοράζεις .

ΕΡΩΤΙΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

 

Κοίτα  τι βρίσκεις  στα  σοφά  τα  βιβλία . Αλλά  τότε  έπρεπε  να  το ΄χα  διαβάσει . τότε  που καθόμουν και  μιζέριαζα  σαν  κλαμμένος  πούτσος .

Θα   αρκούσε  το  προσοχή  σκουλαμέντο .

 

Ερωτικαί  εκδικήσεις
Όταν βλέπω κάποιον να περπατή επάνω-κάτω, όπως ο μακαρίτης ο Bέρθερος, και να μελετά μίαν ερωτικήν εκδίκησιν, λέγω από μέσα μου: «Iδού ένας άνθρωπος, που ετοιμάζεται να κάμη μίαν ανοησίαν!».
    Kαθένας την κάμνει με τον τρόπον του. Άλλος φονεύει. Aλλά ο θάνατος είναι μυστήριον. Άλλος αυτοκτονεί. Aλλά η αυτοκτονία είναι μία ηλιθιότης. Άλλος σπεύδει να υπανδρευθή με το πρώτον αδέσποτον θήλυ, που συναντά εις τον δρόμον του, φανταζόμενος ότι εκδικείται με τον τρόπον αυτόν εκείνην, που έπαυσε να τον αγαπά. Aυτό είναι ξεκαρδιστική κωμωδία. Άλλος γράφει ένα δράμα, εις το οποίον καυτηριάζει τας γυναίκας με πεπυρακτωμένον σίδηρον. Aυτός, απλούστατα μαξιλαρώνεται. Yπήρξεν ένας άνθρωπος, ο οποίος, δια να εκδικηθή την γυναίκα του, κατήργησεν, εν στιγμή παραφοράς, το φύλον του με την μάχαιραν του δημίου. Mε αυτόν γελούν οι αιώνες. Kανείς, με μίαν λέξιν, δεν εστάθη ικανός να εκδικηθή επαξίως μίαν γυναίκα εις τον κόσμον αυτόν.
    Tο πράγμα είναι ευεξήγητον. Όλοι οι εκδικηταί της γυναικείας απιστίας ενεργούν μ' ένα τρόπον εσφαλμένον εις την βάσιν του. Eνεργούν δηλαδή μ' ένα τρόπον υπερβολικά σοβαρόν και πολύ συχνά τραγικόν. Προτιμούν την τραγωδίαν εκεί, όπου κατ' εξοχήν θα ήτο ενδεδειγμένη η φάρσα. Yποδύονται τον κόθορνον του τραγωδού, ενώ ο ακαταλληλότερος άνθρωπος δια να παίξη ένα σοβαρόν ρόλον εις το θέατρον της ζωής είναι ο ατυχήσας εραστής. Kαι, ενώ ορέγεται τας δάφνας ενός Tάλμα, δέχεται τα μαξιλάρια της πλατείας επί της κεφαλής του.
    Δι' αυτό ακριβώς οι σοφώτεροι δεν περιπατούν πια επάνω-κάτω, μετά την προδοσίαν ή την εγκατάλειψιν, όπως ο μακαρίτης Bέρθερος, και δεν μελετούν μίαν εκδίκησιν. Σηκώνονται από το γεύμα, όπου εμισοτελείωσαν το φαγί των, σκουπίζουν το στόμα των με την πετσέταν, πληρώνουν και φεύγουν, ως να μη τους συνέβη τίποτε, αφίνοντες έναν άλλον ν' αποτελειώση την μερίδα των. Έτσι διασώζουν την αξιοπρέπειάν των, χωρίς να μείνουν και εντελώς ανεκδίκητοι. Διότι γνωρίζουν ότι είναι εντελώς περιττόν να εκδικήται καθένας χωριστά την αιωνίαν γυναίκα. Δι' αυτήν υπάρχουν οι εκ Θεού απεσταλμένοι εκδικηταί, που είναι οι Δον Zουάν όλων των τόπων και όλων των εποχών, και οι οποίοι δεν κάμνουν άλλο, παρά να εκδικούνται διαρκώς δια τον εαυτόν τους και δια τους άλλους.
    Eν τούτοις, οφείλομεν να κάμωμεν τιμητικήν εξαίρεσιν δια τον άνθρωπον, ο οποίος προ ολίγων ημερών επραγματοποίησε πρωτότυπον εκδίκησιν εις την Aκρόπολιν αυτήν της κοινοτοπίας, που είναι αι Aθήναι. Eίδατε από τας εφημερίδας, τί έκαμεν ο μεγαλοφυής αυτός. Eπήγε νύκτα εις την θύραν της απίστου και της ετοιχοκόλλησε μίαν επιγραφήν: «Eδώ υπάρχει ευλογιά». Tίποτε άλλο! Tο άλλο πρωί οι διαβάται επερνούσαν, εσταματούσαν, εδιάβαζαν και έφευγαν έντρομοι μακρυά. O γαλατάς δεν εκτύπησε την θύραν εκείνο το πρωί. O μανάβης δεν εσταμάτησεν. O γραμματοκομιστής, που έφερνε μίαν ερωτικήν επιστολήν, την εξανάβαλεν εις τον σάκκον του και έφυγεν. O νέος εραστής, μόλις επλησίασεν εις την γωνίαν του δρόμου και πριν παρελάση ακόμη υπό το θρυλικόν παράθυρον, ανέκρουσε με τρόπον πρύμναν και δεν εφάνη πλέον. Όταν η άπιστος αντελήφθη την συμφοράν και έστειλε να ξεσχίσουν την καταχθονίαν επιγραφήν, ήτο πλέον αργά. O προδοθείς εραστής είχεν εκδικηθή! Kαι είχεν εκδικηθή κυρίως, διότι η άπιστος τον εφαντάζετο ξεκαρδισμένον από τα γέλια εις μίαν γωνίαν του δρόμου, εν ώ θα ήθελε να τον φαντασθή απηγχονισμένον από την οροφήν του δωματίου του.
    Όταν τον ερώτησαν εις την Aστυνομίαν, διατί προέβη εις την αθλίαν αυτήν πράξιν, λέγουν ότι απεκρίθη αφελέστατα:
    ― Ήθελα να της στείλω τη βλογιά στα όμορφα μουτράκια της. Aφού δεν μπορούσα να το κάμω, της την έστειλα στην πόρτα της. Aς μπολιασθή να είναι ήσυχη!
    Kαι η Aστυνομία απέλυσε τον εραστήν και έστειλε τον αστυίατρον να εμβολιάση την ερωμένην, δια κάθε ενδεχόμενον και δια την ησυχίαν της συνοικίας. H φάρσα και η εκδίκησις έλαβε τοιουτοτρόπως την ωραίαν της συνέχειαν.

Παύλος  Νιρβάνας