Night tales

Μου  χει φύγει  το καφάσι
Έπαθα  μεγάλο τράκο
Με  τον Πάθο  η  όλη  φάση  
Μ έχει κάνει ένα  ράκο .

Ο παθούλης  ο ωραίος
ήτανε  φραπεδολόγος  
Αλλά  τώρα  τελευταίως  
Έγινε  μπριζολολόγος

Έχει κάνει ο καριόλης
πέρα  απ΄ όποια  φαντασία
Στα κωλάδικα της  πόλης
Κάθε  μια  ακολασία

Κι οσο  έπαιρνε λευκές
δε με ένοιαζαν  διόλου
Οι δικές  του  επιλογές
Που  τις  έβρισκα  του  κώλου

Πήρε  ίσως δυο χιλιάδες
Μασατζούδες , βιζιτούδες
Μα και μες  στις  κουρτίνες
τετρακόσιες  στριπτητζούδες

Στη  ζωή κάνω  και  λάθη
δεν κρατάω πισινή
Του  εξήγησα  τα  πάθη
Που  ξυπνάνε  στο καβλί

Οι σουρτούκες σοκολάτες
Με  το δερμα  το απαλό
Τις  υπέροχες κωλάρες  
Το πριβέ  το  δυνατό

Μ΄ ακουγε  λοιπόν ο Πάθος
Κι  είχε  ύφος σοβαρό
Από το μοιραίο λάθος
Ήταν  να  καταστραφώ

Με τον πάθος είχα  βγει
Για  να  πιούμε  ένα  ποτάκι
Σ ένα  σκοτεινό  τσαρδί
Και  για  κανα πριβεδάκι

Μπαίνοντας στο μαγαζί
εκοψα σε  καναπέ
Με  το μάτι  το δεξί
νέα μαύρη τρε παρφαί

Πάραυτα είχα σχεδιάσει
Να εξηγηθώ κουρτίνα
Πριν  το βραδυ να  περάσει
Στη  σουρτούκω αραπίνα

Για κακή  τύχη δική μου
Δούλευε  μια κολητή μου
που δε δούλευε  με  άλλο
Και  με  είδε  σα  ρεγάλο

Εκατσε  λοιπόν  κοντά
Μου λεγε για  τα  παλιά
Και  δε  θα  φευγε  ποτέ
Αν δεν κάναμε  πριβέ

Έκανα  μεγάλο λάθος
Και  ο Πονηρός ο πάθος
Δίχως  να  μακρυγορήσει
Ειχε  μεσα στην κουρτίνα τη μαυρούκα  οδηγήσει

Μια  στιγμή αδυναμίας
Και  ένα  τυχαίο λάθος
Τη  μαυρούκα  την  καιρνούργια
Την πριβέδιασε  ο Πάθος

Δεν περίμενα  κληρούχα
Έτσι να  νου  ξηγηθεί
Να  μου  φάει τη  μαυρούκα
που χα  τόσο ορεχτεί

Το  τι έγινε  λαμόγια  
Σας  το έχω ήδη πει
Θα  σας  πω  λοιπόν δυο λόγια
Για  το  τί επακολουθεί

Αφού  μου  το είχε  φάει
Το όμορφο σοκολατάκι
Όταν ξύπνησε  μου στέλνει
και ένα  μηνυματάκι

Είχες  δίκηο ρε  πουρούλη
συναγωνιστή  εκλεκτέ
Έφαγα ως  το μεδούλι
Τέλειο πουτσομεζέ


Πάθε  με έχεις  καταστρέψει
γύρνα  στις  λευκές  κυρίες
Να  μην πεις  ούτε  μια  λέξη
Γιατί θα χουμε  ιστορίες

Ρε  πουρούλη  δε  σε  πάει
Μου  είπε  το κακό μαγκάκι
Η  μπογιά  σου  πια  ξεβάφει
Έχεις  γίνει  πια  σαπάκι


Ξέρει  τριγυρνάς  με άλλες
Εις  τα  κλαμπ της  παραλίας
Σε  μπουζούκια  και ταβέρνες
Εις  μπιστρό  και τρατορίας


Η  μπεμπέκα είναι δική μου
Και  σου  γύρισε  την πλάτη
Κι  άκουσε  τη  συμβουλή  μου
Δε  σε  θέλει  ούτε  πελάτη


Τέτοια  λέει κολλητοί μου
ο μεγάλος  ματσαράγκας
Μου ξυπνάει την οργή μου
ο μπαμπέσης τούτος  μάγκας

Ήμουνα παλιά βεντέτα  
Και μ΄ αγάπαγαν γαζέλες
Κι έχω  γίνει μια  βακέτα  
Και μου κάνουνε  κορδέλες

Φημερίδες  το χουν γράψει
Κι η  αφρικάνικη  τιβού
Θαύματα  σου  λέει κάνει
Του  Παθούλη  η  τσουτσού

Και  τον  Πάθο ψάχνουν τώρα
Οι σουρτούκες  σοκολάτες
Για  να  του  τα  δώσουν όλα
Και  σ εμέ γυρνούν τις πλάτες

Και στον Πάθο δίνουν όλες  
Τα  σφιχτα  τους ροδελάκια
Και σ΄εμένα  οι καριόλες
Δε δίνουν ούτε  μ@@@κια

Ψύχωση  έχουν πλέον πάθει
Οι γαζέλες  οι ζουρλές
Τους  ξυπνάνε  λέει  πάθη
Του Παθούλη  τα  πελέ

Με έκανε  μπεκρή  και πότη
Η  μεγάλη  τούτη  πίκρα
Η  χυλόπιτα  ρε  μόρτη
Θα με  κάνει  και  χασίκλα

Είχα  μέσα  στην Αμπούτζα
Μια  οδό  με  τ΄ όνομά  μου
Και  στην Κεντρική  Πλαταία
Άγαλμα  την αφεντιά  μου

Τώρα όμως  με ξεχάσαν
Πάθου  λεν  τη  λεωφόρο
Και  τον  αδριάντα  σπάσαν
Τον  επέταξαν  στο φόρο

Με  ξεφτύλισες  ο Ιούδα
Θα   ξεπλύνω   την  τιμή
Θα  σε  φάω  με  κουμπούρα
Και  θα πάω  φυλακή

Θα  σε  λιώσω κατσαρίδα
Πάθε  θα  σε σουγιαδιάσω
Και  με μια χοντρή λουρίδα
Το τομάρι σου  θ΄αργάσω

Πήγα  κι  ήπια  δυο  ποτήρια
Κι είπα  πια  να  την πουλέψω
Για  να  κάνω  Ιστορία
Τον  Παθούλη  να  φονέψω

Έστησα  λοιπόν χωσία
Εις  το  σκοτεινό σοκάκι  έξω  απ΄ το Ξενοδοχείο
Μόλις  βγει  με  την  κερία
Να  τον πάρουν  με  φορείο

Βγήκε   επιτέλους  Σταύρο
Όταν ξύπναγε  η πλάση
Παραπάταγε  το μαύρο
Θα  το   είχε  ξεγοφιάσει

Και  χωρίς  πολύ  μουρμούρα
Είπα  να  τονε  φυτέψω
Σήκωσα  και  την κουμπούρα
Πέντε  μπάλες  να  του  παίξω

Πριν  πατήσω  τη  σκανδάλη
Έγινε  ένας  σεισμός
Η  γαζέλα  με  τα  κάλη
Λέων  έγινε  φρικτός

Εξεμάνη  η  πουτάνα
Μη  της  φάω  το παιδί  
Άρπυα  έγινε  του Πάνα
Από  σκεύος  ηδονής

Ασσασίνο  , είπε  με  μίσος  
Αιμοβόρε  και φονιά
Τα ματάκια  θα σου χύσω  
Θα  μου  φας και το γαμιά

Θα  με τέλειωνε  η  μαύρη  όπως  τα  θηρία  τρώνε
Και  έτσι  έβαλα  τρεχάκια
Πριν  εγώ  αντί  γι  αυτόνε  
Να  βρεθώ  στα  θυμαράκια

Είπα  να  μην ξαναβγώ
Και να  πάω για  ποτάκια
Και  στο σάιτ να μη μπώ
Και να  πάω  για  νανακια

Πλέον  είχα  ηρεμήσει
Είχα πιει τα φάρμάκα μου
Και  περίμενα τη δράση
Να  μερέψει τα μυαλά μου

Μα με  τρώει ο απαυτός  μου
Κι  έκανα  τη  μαλακία
Ανοιξα το φορητό  μου
Είδα εκεί την  τραγωδία

Ο καριόλης ο Παθακιας
σαν πουρούλης στιχουργεί
Κει που ήταν ροστεράκιας
Κάνει  και τον ποιητή

Με χει  καταλάβει τρόμος
Το  τι τρεχει με  τον Παθο
Θεία δίκη  είναι μήπως
Και  με  πάει  για  τον τάφο ?

Πρώτα  πρωτα  ο παθούλης
Μου φαγε  τη  σοκολάτα
Στίχους  γράφει ο σκατούλης
Με  περνάει στην παρλάτα

Μου το είπε παπα Γιώργης
που  πολύ με  σεκλετίζει
Ότι  ο Πάθος ο καριόλης
Άρχισε  να  ζωγραφίζει

Μου  είπε και ο Mανολάκης
Και  αυτός  όλο λαχτάρα
Πως  ο Πάθος έχει  αρχίσει
Να  μαθαίνει και κιθάρα

Τώρα  που  μαθε  τα  κόλπα
Λεει ν΄αρχίσει να  μπλογκαρει
Αχ  μωρή  παλιοκαπότα
Πόσο μ έχεις  εξιτάρει .

Αυτός  θα  με  αφανίσει
Με  κατάντησε  τρελό
Πριν τελείως μ ευτελίσει
λέω  να  αποσυρθώ

Πως όμως  θα  την περάσω
Μοναξιά  και ησυχία
Ούτε γκόμενες θα έχω
Ούτε  την καλλιτεχνία

Ένα πράγμα μου απομένει
Ειν το μαύρο κομπολόι
Μα αν  και κείνος  ενα  πάρει
Και  πουλήσει  το  ρολόι ?

Τι κακό να  έχω  κάνει
Και με  τιμωρεί ο Πλάστης
Του  παθούλη  η  παρέα
Μου  χει γίνει  εφιάλτης

Αποφάσισα  να  γίνω  
Και  εγώ  καλογεράκι  
Με  τα  θυμιατά  να  δίνω
Λησμονιά  εις  το  μεράκι

Στου  πατρός  του  Γεωργίου
Την  καινούρια  τη  Μονή  
Θα  μετράω  κομποσκίνια
Να  ξεχάσω  το μουνί

Σαν ποθάνω  θα  με  πάνε
Από κάτου  απ΄ τον  κουπέ
Να ρχονται να  προσκυνάνε
Οι  μαυρούκες  κι οι λευκές