Δύο μεγάλα κομμάτια

Αφιερωμένα  στο ατέλειωτο μωρό που  τα  χόρευε

Ινδιάνικο Καλοκαίρι

…σχεδόν έσερνε τα βήματα του προς το σημείο που έχει δέσει τον Μαύρο Θάνατο. Τον ξέζεψε, χαϊδεύοντας την χαίτη του. Με μία απότομη κίνηση τον καβαλάει και του δίνει εντολή να εκκινήσει. Ο Μαύρος Θάνατος, πιστός σύντροφος του Ινδιάνου σε όλες του σχεδόν τις μάχες, γνωρίζει πολύ καλά την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. Λες και έχει ενσωματωμένο κάποιο σύστημα αυτόματης πλοήγησης για τις περιπτώσεις που το μυαλό του Ινδιάνου για διάφορους λόγους δεν λειτουργεί ή έχει θολώσει από το νερό της φωτιάς, αρχίζει την ξέφρενη πορεία του προς το Σαλούν, όπου εργάζεται η νεαρή Ινδιάνα από τα Καρπάθια Όρη. Η ιστορία μεταξύ τους πάει κοντά δύο χρόνια πίσω, όταν η νύχτα ξέβρασε τον Ινδιάνο σε εκείνο το καταραμένο Σαλούν, όπου η μικρή Ινδιάνα είχε ξεκινήσει να εργάζεται ως χορεύτρια. Η χημεία μεταξύ τους φάνηκε από την πρώτη τους συνάντηση και δεν άργησαν να σχετιστούν ερωτικά και λίγο αργότερα και συναισθηματικά. Αυτό το τελευταίο κομμάτι όμως ήταν που δυσκόλευε πάντα τα πράγματα και η χημεία μεταξύ τους μετατράπηκε σε εκρηκτικό κοκτέηλ με βραδυφλεγές στουπί. Ο Ινδιάνος πολέμησε για να την κατακτήσει. Έτσι ήταν μαθημένος. Να πολεμάει για εκείνα που πιστεύει και εκείνα που λατρεύει. Και την Ινδιάνα του την λάτρευε μέχρι θανάτου. Εκείνη ήταν τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι του Σαλούν και πάντα τον προστάτευε, τον πληροφορούσε για ο,τιδήποτε συνέβαινε εντός και φρόντιζε ούτως ώστε ο χρόνος που περνούσανε εκεί μέσα να μην ήταν βαρετός. Τα πράγματα άλλαζαν άρδην όμως αφού τελείωνε την δουλειά και καβαλούσε τον Μαύρο Θάνατο αγκαλιάζοντας σφιχτά τον Ινδιάνο. Εκείνος ήταν που την προστάτευε από τα «απρόοπτα» της ημέρας και την περιποιούνταν, κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αισθάνεται σαν μια ξεχωριστή γυναίκα. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπός που εμπιστευόταν, την γέμιζε ελπίδα και αυτοπεποίθηση, της μάθαινε πράγματα και γνώριζε πως ενδιαφερόταν για το καλό της και μόνο.

Είχαν φτάσει πλέον σε εκείνο το σημείο που ο καθένας έδινε στον άλλο αυτό που ζητούσε, επειδή τα θέλω τους συμπίπτανε. Όσο δεν παίρνανε την «σχέση» τους, η οποία είχε περάσει από σαράντα κύματα, στα σοβαρά, τα πράγματα κυλούσαν υπέροχα, παρά το γεγονός πως το μυαλό και των δύο το τριβέλιζε η σκέψη του μέχρι που θα έφτανε αυτή η γνωριμία, γεμίζοντας τους με ένα αίσθημα ανησυχίας. Γνώριζαν πως κάπου θα τελείωνε αυτή η ιστορία και σίγουρα ένας από τους δύο, ενδεχομένως και οι δύο, θα πληγωνόταν.

Ο Ινδιάνος σαν υπνοβάτης άνοιξε τη δίφυλλη πόρτα του Σαλούν και καλησπέρισε τους ιθύνοντες του καταστήματος. Αυτή η διαδικασία στις αρχές πάντα τον άγχωνε. Αυτός ο φόβος του τι μπορεί να αντικρύσει και να του ανέβει το αίμα στο κεφάλι με αποτέλεσμα να παρεκτραπεί. Τώρα πια ήταν εξοικειωμένος και δεν ανησυχούσε για τίποτα. Η υπεύθυνη του καταστήματος πάντα προσηνής και ευπροσήγορη τον καλησπέρισε και ρώτησε αν θα του έβαζε το συνηθισμένο του. Ο Ινδιάνος έγνεψε καταφατικά και κάθησε σε έναν απόμερο καναπέ . Αμέσως έφτασε το «συνηθισμένο» του και με ένα πρώτο βλεφάριασμα κατάλαβε πως η Ινδιάνα ήταν απασχολημένη σε κάποιο άλλο τραπέζι. Η πρώτη που τον πλησίασε με μεγάλη επιφυλακτικότητα ήταν μια παλιά καραβάνα του μαγαζιού από τη Σιβηρική στέπα. Γνώριζε καλά τον Ινδιάνο και τα αισθήματα που εκείνος έτρεφε για την νεαρή Ρουμάνα. Σεβόταν το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ τους και τον εκτιμούσε σαν άνθρωπο για όλα εκείνα που κατά καιρούς είχε κάνει για το χατήρι της μικρής. Φοβόταν όμως την απόρριψη από τον Ινδιάνο που ενίοτε μπορούσε να φερθεί με αψύ και άκομψο τρόπο σε όλες τις κοπέλες.

«Θα με διώξεις πάλι;» ρώτησε τον Ινδιάνο εμφανώς ανήσυχη.

«Η μικρή θα κάτσει και άλλο με τον τύπο εκεί πέρα;»

«Δεν τον ξέρω ποιος είναι και τι θέλει;»

«Δε σε ρώτησα αυτό. Αν είδες να κινούνται τίποτα ποτά σε ρώτησα»

«Ναι. Η μικρή παρήγγειλε και άλλο ποτό.»

«Κάτσε τότε και πάρε και εσύ το δικό σου να μου κρατήσεις παρέα.»

Με μία χειρονομία προς την υπεύθυνη του καταστήματος ζήτησε το ποτό της και αυτό έφτασε σε χρόνο dt.

«Πως είσαι εσύ;» ρώτησε τον Ινδιάνο.

«Όχι και πολύ καλά. Περνάω κάποιες δυσκολίες τον τελευταίο καιρό.»

«Προβλήματα με τη μικρή ή με τα χωράφια σου;»

«Τίποτα από τα δύο. Απλά δεν είναι όλες οι μέρες το ίδιο…»

Η κοπέλα κατάλαβε πως δεν υπήρχαν περιθώρια για άλλες ερωτήσεις και γύρισε την κουβέντα.

«Που είναι εκείνος ο φίλος σου να με παντρέψεις; Έχω πολύ καιρό να τον δώ» είπε χαμογελώντας.

Κάπως έτσι κύλησε η κουβέντα με αστειάκια και πειράγματα. Ο Ινδιάνος με την άκρη του ματιού του είδε την νεαρή Ινδιάνα να παρατάει την παρέα της και να έρχεται προς το μέρος τους.

«Λοιπόν εγώ σας αφήνω να τα πείτε και ήρεμα οι δύο σας έτσι;» είπε η Λύκαινα της στέπας, ενώ ο Ινδιάνος της έκλεισε το μάτι. Η νεαρή από τα Καρπάθια δεν έδωσε καμία σημασία στη συνάδελφο της και με μία αστραπιαία κίνηση φίλησε τον Ινδιάνο. Το φιλί της ήταν τόσο γλυκό, από εκείνα που ακόμα και όταν οι γλώσσες ξεκολλήσουν, η επίδρασή τους διαρκεί για αρκετή ώρα ακόμα. Έσφιξε στην αγκαλιά της τον Ινδιάνο για μερικά δευτερόλεπτα και ξαφνικά λες και την τσίμπησε μύγα τραβήχτηκε, ενώ στο πρόσωπο της διαφαινόταν θυμός.

«Που ήσουνες; Γιατί δεν απαντάς στα σήματα καπνού που σου στέλνω;» εξανέστη.

«Δεν είμαι και πολύ καλά και δεν ήθελα να μιλήσω με κανέναν εκείνη τη στιγμή»

«Πρώτη φορά το κάνεις αυτό. Ανησυχώ. Τον τελευταίο καιρό δεν σε νιώθω κοντά μου. Θέλω να είσαι δίπλα μου όπως παλιά. Καταλαβαίνεις;»

«Καταλαβαίνω. Σου λέω όμως πως δεν θέλω να το κουβεντιάσω.»

«Εντάξει. Δεν σε πιέζω. Αν χρειαστείς όμως κάποιον για να μιλήσεις ξέρεις πως μπορείς να το κάνεις μ’ εμένα.»

«Ναι το ξέρω αυτό και σ’ ευχαριστώ»

«Στο λέω από τώρα δεν θα βρεθούμε σήμερα. Δεν απάντησες και έχω κανονίσει. Αύριο όμως όλη η μέρα θα είναι δικιά μας.»

«Τι εννοείς;»

«Θα έρθεις να με πάρεις και θα πάμε στο τίπι σου. Θα ερωτοτροπήσουμε, θα ξεκουραστούμε και έπειτα θα με βγάλεις έξω για φαγητό και μετά για καφέ σ’ εκείνο το υπέροχο μέρος που με είχες πάει και την προηγούμενη φορά.»

«Σου άρεσε;» ρώτησε ο Ινδιάνος λίγο σαστισμένος.

«Πάρα πολύ. Μου θυμίζει την πατρίδα μου και ένιωσα όμορφα.»

«Εντάξει λοιπόν. Δεν θα σου χαλάσω το χατήρι.»

«Σου έχω μια έκπληξη όμως σήμερα.»

«Τι έκπληξη;» ρώτησε ο Ινδιάνος

«Εσύ μου το έμαθες και τώρα κατάλαβα και τι ακριβώς ήθελες να μου πείς»

Ένα περίεργο συναίσθημα πλημμύρισε τον Ινδιάνο. Απροσδιόριστο αλλά μάλλον ομοίαζε σε άγχος. Οι πρώτες νότες της ακουστικής κιθάρας έκαναν την εμφάνιση τους, ενώ η νεαρή Ινδιάνα από τα Καρπάθια Όρη ανέβηκε στην σκηνή για να χορέψει αισθησιακά το τραγούδι που η ίδια είχε επιλέξει. Ρίγος διαπέρασε την σπονδυλική στήλη του ήρωα μας και έκανε τις τρίχες του να σηκωθούν, ενώ με δυσκολία προσπάθησε να συγκρατήσει ένα δάκρυ που ανέβηκε στον αμφιβληστροειδή του. Δεν ήταν ένα τυχαίο τραγούδι και σίγουρα καθόλου τυχαίοι οι στίχοι του. Ο Ινδιάνος έσπαγε, λύγιζε εκείνη την στιγμή. Γνώριζε πως οι στιγμές εκείνες θα χαράζονταν ανεξίτηλα στο μυαλό του και θα τον ακολουθούσαν για μια ζωή.

I’m sorry for the times that I made you scream

For the times that I killed your dream

For the times that I made your whole world rumble

For the times that I made you cry

For the times that I told you lies

For the times that I watched and left you stumble

It's too bad, but that's me
what goes around comes around, you'll see
that I can carry the burden of pain
'cause it ain't the first time that a man goes insane
and when I spread my wings to embrace him for life
I'm suckin' out his love, 'cause I, I'll never be nobody's wife
I'm sorry for the times that I didn't come home
left you lyin' in that bed alone
was flyin' high in the sky when you needed my shoulder
you're like a stone hangin' round my neck, see
cut it loose before it breaks my back, see
I've gotta say what I feel before I grow older
I'm sorry but I ain't gonna change my ways
you know I've tried but I'm still the same
I've got to do it my own way
It's too bad, but hey, that's me
what goes around comes around, you'll see
that I can carry the burden of pain
'cause it ain't the first time that a man goes insane
and when I spread my wings to embrace him for life
I'm suckin' out his love, I, I'll never be nobody's wife
It's too bad, but hey, that's me
what goes around comes around, you'll see
that I can carry the burden of pain
'cause it ain't the first time that a man goes insane
and when I spread my wings to embrace him for life
I'm suckin' out his love, I, I'll never be nobody's wife

I’ll never be, never gonna be nobody’s wife

Nobody’s, nobody’s no, no nobody’s…

Πόσες φορές δεν είχαν ουρλιάξει από οργή και θυμό οι δυό τους. Πόσες φορές δεν σκότωσαν ο ένας το όνειρο του άλλου. Πόσες φορές ο κόσμος του καθενός δεν αναποδογύρισε από τα πείσματα τους. Πόσες φορές δεν έκλαψαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Πόσα ψέματα είπαν ο ένας στον άλλο και πόσες φορές άφησαν ο ένας τον άλλον να κοιτάει και να μένει άναυδος με τον ίδιο τους τον εαυτό …

Ίσως η ομορφότερη στιγμή που χάρισε στον Ινδιάνο η μικρή από τα Καρπάθια Όρη. Είχε καταλάβει και η ίδια πως πλησίαζε η αρχή του τέλους. Το ίδιο και ο Κακός Ινδιάνος που μέσα του σιγοέβραζε καθώς συνειδητοποιούσε πως νομοτελειακά το τέλος έπρεπε να δοθεί και μάλιστα από τον ίδιο. Τα πράγματα την επόμενη μέρα κύλησαν ακριβώς όπως τα είχε περιγράψει η νεαρή χορεύτρια. Ο Ινδιάνος είχε αποφασίσει πως κατόπιν αυτών θα χανόταν μια για πάντα από τη ζωή της για το καλό και των δύο χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω του. Ποτέ δεν βρήκε τη δύναμη να το κάνει…

 

BAD  INDIAN

και  για  την αντιγραφή  θείος  Πουρούλης

H ΚΛΗΣΗ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΜΕΡΟΣ 2ο

69XXXXXXX . A !  μάλιστα  πέσανε  πείνες .
Μας  θυμήθηκε  !
Τότε  που  ήθελα  και  εγώ  μου  κανε  τη  δύσκολη . Δε  βαριέσαι ! Δεν είναι  και  εκείνη  για  την οποία  πόνεσα . ΓΤΠ ήταν .

Δεν ήταν  η αγκαπη  μου .
Η  αγκαπη  μου  εξαφανίστηκε  και με  έγκραψε  στο μουνί  της .
Δε  βαριέσαι !
Ιστορίες !

Καλά  γείωσέ  το  ρε  μαλάκα  πουρούλη . Λέω  στον  εαυτό μου .
Και η κλήση προωθείται . Η μάλλον συστηματικά γειώνεται !
Μου  έμαθε  ο θρουλης  να  βάνω  φραγή  κατ΄ επιλογή !

Γαμάει  στα  τεχνολογικά  ο Θρούλης !
Αλήθεια  τι  να  γίνεται αυτός  ?.
 Τσακωθήκαμε . Χαλαστήκαμε . Ας  παει στην  ευχή !
Δεν μιλιόμαστε . Αλλά  τι σας  νοιάζει εσάς ? Στα  παπαρια  σας  και εγώ και  ο Θρούλης !
Καμιά  μαλακία  θέλετε  να  διαβάσετε , μια  μαλακία  καινούργια  από  το  πλεόνασμα  της  δικής  μου  μαλακίας ! Ε  ό,τι  του  περισσεύει του  καθενός  το μοιράζεται .
Εμένα  μαλακία  μου  περισσεύει !

Αντε  να  το ξάναπάμε  από  την  αρχή !
Μου έλεγαν μια άγνωστη σε εμένα λέξη . Κορεσμός !
Κορεσμός και κορόιδευα ! Αρχίδια  κορεσμός έλεγα .

Το χορταίνεις  το μουνί ?
Τελικά  το  χορταίνεις !

Άμα τώρα στον κορεσμό προσθέσεις την αηδία ...
Διότι συνέβησαν πολλά που με αηδιάσανε . Στην αρχή θύμωσα , λυπήθηκα , στενοχωρήθηκα και εν τέλει είδα λίγο το θέμα α-ποιοτικά .

Αλλά αηδία !
Το λαμπερό περιτύλιγμα κρύβει μέσα πολύ βρώμα , ξύνοντας τη χρυσή φλούδα τη βρίσκεις . Μετά ανοίγοντας το περιτύλιγμα σου έρχεται η αποφορά . Και καθώς τα πράγματα ξετυλίγονται μπροστά σου , τα σκατά ανακατεύονται και δεν μπορείς να σταθείς .
Κι ούτε  να  τα  πατήσεις  δεν αξίζει  γιατί  βρωμάνε .

Κυρίως δεν μπορείς να πιστέψεις πόσο φτηνή μπορεί να είναι μια υπέροχη γυναίκα .
 Και πόσο ηλίθια ταυτόχρονα .
Και  πάνω  απ΄ όλα  πόσο κακομοίρα , μίζερη  και ξεφτυλισμένη .

Καλά  το ποσο μαλάκας  ήμουνα  δεν το λέω , γιατί  είμαι  και εγωιστής  , εκτός  από μαλάκας .
Τελος  πάντων . Το ζήσαμε  κι αυτό .

Και εσύ τί κάνεις ?
Με ρωτάνε πολλοί .
Εγώ μάγκες απέχω από την πολλή βρώμα και ασχολούμαι με άλλες βρώμες που ξέρω . Της ημέρας . Στις οποίες έχω εκπαιδευτεί και δεν μου πολυμυρίζουνε .
Παραμένω εδώ έτοιμος αν βρεθεί κάτι να με συναρπάσει , πράγμα απίθανο , με τα όσα ξέρω πλέον . Δεν το αποκλείω αλλά δεν το βρίσκω πιθανό .
Ζω με τις αναμνήσεις μου (και το καρνέ μου ) .
Μεγάλο  πράγμα  το  καρνέ . Τόκοι μιας  τριετίας .
Αλλά  να  μη  μας  παίρνουνε  και ότι ώρα  γουστάρουνε .
Να  παίρνω  εγώ  είναι  καλύτερα . Γειά  σου  μωρό . Πάμε  ? Που ? Πόσο ?
Και  έτσι πάει η  δουλειά . Με  λαϊκές  απογευματινές !
Δεν περνάω και άσχημα
Έστρωσα και επιδερμίδα , κοιμάμαι νωρίς . Φράπα  το  μαγουλάκι . Πάνε  οι μαύροι κύκλοι κάτω  από τα  μάτια . Δε  βρωμάω  τα  πρωινά  πουτανοάρωμα , τσιγαρίλα  και ουίσκυ .
Δεν  συσκέπτομαι  με  τον εαυτό μου 4-8  το  απόγευμα  στον καναπέ  του  γραφείου ( ο ύπνος  μου  την  παλαιά  , κραταιά  εποχή  της  δόξης  μου )
Δεν  ξεχνιέμαι  να  καλώ  το σερβιτόρο στην ταβέρνα ανάβοντας  αναπτήρα .
Βέβαια  λεφτά  μου  τρώνε  . Όλο  και κάποιος  βρίσκεται να  σου  τα  τρώει . Παπάδες , πουτάνες , ραφτες , μπουζούκια , είδη  πολυτελείας , ανθοπωλεία  , ατυχήσαντες    ,  συγγενείς  και φίλοι   της προσκολλήσεως , δε  γαμιέται  μωρέ . Μαζί  μας  θα  τα  πάρουμε ?


Όχι  ότι δε  βγαίνω  . Βγαίνω  καμιά  φορά . Μια  φορά  κάθε  15 . Κάθε  30
Νωρίς . Πάντα  με  φίλους  και  για  χαβαλέ .
Άντε  να  πάρω  αγκαλίτσα  κανένα  καλό κοριτσάκι . Καλό  θα  μου πεις  ρε  μαλάκα  πουρούλη . Καλό είναι μωρέ . Καλό είναι . Όταν  δεν τη  γαμάς  και κερνάς  1  ποτό  για  παρέα  καλό είναι .

Γειά μας

Χωρίς τίτλο

Τον γνώρισες .
Τον έφαγες 2-3 φορές , και εν τέλει σε φόρτωσε . Καλός ήταν στο ξενοδοχείο . Και  αν  δεν ήταν  τα  ποτά  το μεθύσι , η  κούραση  της  νύχτας , το  ότι  ήταν σταφίδα και βρώμαγε  το χνώτο του , καλά  θα  περνάγατε .
Έγραψες λοιπόν στο ημερολόγιό σου , ότι θα ήταν ο καλός πελάτης .
Που θα σου έκανε πολλές κάρτες την εβδομάδα .
Άλλος ένας χρειαζόταν και θα 'φευγες κάθε μέρα με το μεροκάματό σου .
Ε θα πιανες τα 45 ποτά την εβδομάδα και μετά , θα παιρνες από όλα το ποσοστό  σου .
Σε ένα χρόνο θα χες κονομήσει .

Λίγος κόπος και 4 ξεπέτες την εβδομάδα . Κυριακή και Πέμπτη πριν το μαγαζί με τον ένα .
Δευτέρα και Τετάρτη πριν το μαγαζί με τον άλλο .

Τις  άλλες  μέρες  τα  απογεύματα   ξύπναγες  νωρίς , είχες  υπηρεσία  πριν το μαγαζί . Καλές  βιζιτούλες , καλοπληρωμένες . Μηνύματα  αυτός . Αναπάντητες . Κατά  τις  10 τον  έπαιρνες  και του  ζήταγες  τα  ρέστα  γιατί δεν σε  άφησε  να  κοιμηθείς , του  'λεγες  να 'ρθει  και  από το μαγαζί που  τον είχες  πολύ  επιθυμήσει .
Ε βάλε και καμμιά έκτακτη ξεπετούλα , κανένα φόρτωμα μετά το μαγαζί , ή και πριν το τέλος του ωραρίου , αναλόγως του λογαριασμού , 30 - 50 κάρτες . Κάτι θα τσιμπολογούσες και από τον πελάτη .

Κάτι ψώνια  από τον ένα , κάτι χρήματα  από τον άλλο για  τη  ΔΕΗ , τον ΟΤΕ , τη  μανούλα  σου κ.λπ.  Τα ποσοστά από το ξενοδοχείο . Ε και κανένα άλλο τυχερό , από τα ροζ ξενοδοχεία , ή και τα καλά .
Σε ένα χρόνο είχες σκοπό να παρατήσεις τη νύχτα .
Ε δε θα έμενες πάντα να πεινάς και να τρως τα φρούτα του πελάτη !
Ούτε να γυρνάς  αιωνίως  με  το στρινγκ  και να  ζητιανεύεις σφηνάκι ελεημοσύνη από τις κολλητές σου . Που  δε  σε  παραθέλανε  κι όλας , διότι  το 'δινες και εύκολα  και πιο φτηνά .

Τώρα κουφάλες σκέφτηκες θα σας πεθάνω όλες .
Και τον μόστραρες σε όλα τα καταστήματα . Ο ντικός μου . Κέρναγες  και τις  κολλητές  . Έγινες  ντίβα .

Βέβαια  το αρνί ξύπνησε  κάποτε  , έγινε  λύκος . Τον είχες παραφάει στη  γκρίνια . Του 'κανες  και ξυνίλες   βαρέθηκε  ο άνθρωπος . Σου  λέει  , έχει και αλλού  φαΐ . Δεν  είναι ανάγκη  να  τρώμε  κάθε  μέρα  στον Αστέρα . Υπάρχει και η  ψησταριά   του  Κοκοβιού . Το ΄μαθε  και το παιχνίδι μαζί σου . Ε  με  τέτοια  καθηγήτρια  πήρε  πτυχία , μάστερ , μπακαλορεά  , δοχτοράτα . Και  φράγκα  είχε  και εμφανίσιμος  ήταν . Και το παιχνίδι το ΄ξερε . Και τα 'λεγε  και ωραία , όταν  ήθελε .( Διότι  μαζί σου  τελευταία  δεν ήθελε και σε  μπινελίκωνε  - αρχίδια είναι αυτά  , όσο να  πεις  κάποτε  πρήζονται και σπάνε ) .

Αλλά  έλα  που  οι τρύπερς  έχουνε  ένα  δίκτυο πληροφοριών   , τύφλα  να 'χει  η  ΚΥΠ .
Γι αυτό όταν έβγαινε αλλού ο μάγκας σου , βαρούσε ο τηλέγραφος , «εγκαπη μου είνταμε τον ντικό σου σήμερα εντώ κ.λπ.   ΕΚΑΝΕ  ΖΗΜΙΑ και  πίρε  μια  κουπέλα  κατά  τις 5  και φύγκανε  παρέα » . Τούρμπο εσύ  . Και  σήμερα  δεν είχε  δουλειά .

Μάθαινες  ότι  της  έσκασε  και φραγκάκια  και  τη γάμησε  στον Πρίαμο χωρίς  πολλά - πολλά .

Και μετά σκύλιαζες με τα sms « ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΒΙΖΙΤΑ ΤΙΣ ΡΟΥΜΑΝΕΣ » . Σού 'γραφε  αυτός  καντήλια .Του  γραφες  εσύ πουστρηλίκια . Ε δεν θα 'μενες με το 20άρικο και το ταξί , έπρεπε να περιφρουρήσεις τα δικαιώματά σου .Του  ξανακαθόσουν  , συνήθως  όλως  τυχαίως  σπίτι σου  « απρογραμμάτιστα » , που  ήταν και ρομαντική  η  ατμόσαφαιρα  , τον ξανάτρωγες δι΄ ολίγον .

Αλλά  το 'χε μάθει  το παιχνίδι  πλέον  και ξετσουτσούνισε .
Και  φτου  κι απ΄ την αρχή . Και  αρχίζανε  και  οι άλλες  οι βρώμες .« Πολύ  μαλάκα  το ντικό σου  3 βντομαντες  ντεν ηρτε να  σε  ντει  . Είναι  και  εκείνη  η  πατσαβούρα  στο .... που  του  τα  τρώει !». Πύραυλος εσύ ! Εσύ  που του  φέρθηκες  τόσο ωραία . Τί  αχάριστο γουρούνι !

Αλλά  , στο  τέλος  έφτιαξες  την ατζεντούλα  σου .Δε  θα 'μενες μια ζωή με το μισό ψωμί την ημέρα . Και  πλάκωνες  τα  τηλέφωνα . Πριν ή  μετά  τις  απογευματινές  βίζιτες - ξεπέτες . Πολύ  σου  λείπανε . Ε  τι  γαμήσανε  και φύγανε ? Έπρεπε  να  'ρθουνε  να  κάνουνε  καμιά  κατάθεση . Να  σε  βοηθήσουνε . Ε και  σιγά  σιγά  σου  ' γινε  συνήθεια .

Απλά έπρεπε λίγο να προσέχεις .
Να σε αφήνει ο καλός πελάτης μακριά από το μαγαζί . Να μη μιλάς και να μη μιλάει . Να μη μάθει για τις βίζιτες και την πορνεία . Την πορνεία την κυριολεκτκή , όχι το αντάλλαγμα για τις κάρτες , τα ραντεβουδάκια , τα κλαμπάκια, τα μπουζούκια κ.λπ.

Διότι  ο άλλος που χώνει λεφτά σπάζεται λίγο , άμα μαθαίνει ότι γαμιέσαι με 80 και 100 ευρώ . Η και λίγο λιγότερα , ή λίγο περισσότερα ! Ότι κάνεις παρτούζες και άλλα συναφή  . Ότι π.χ. προχτές που έφυγες κατά τις 3 από το μαγαζί , δεν πονούσε η κοιλιά σου , αλλά σε φορτώσανε 2 μερακλήδες μαζί και σήμερα πονάει ο κώλος σου .
Βέβαια όλοι κάποτε μαθαίνουνε στη νύχτα , αργά ή γρήγορα !
Άλλοτε βαριούνται και σιχαίνονται , διότι ε δεν έχετε ρε κορίτσια και τον καλύτερο χαρακτήρα , και αποχωρούν πριν μάθουν ...
Άλλοτε αποχωρούν αφού μάθουν .
Και βουρ από την αρχή να βρούμε τον καλό πελάτη .
Ε δεν πειράζει μωρέ δεν θα ξεφύγεις φέτος από τη νύχτα , θα ξεφύγεις του χρόνου . Ο πελάτης θα βρεθεί .
Ο φίλος  σου  ο σερβιτόρος  που  κανονίζεις  να  του  αφήνουνε  καλό  tip οι πελάτες  σου , σου  το σφύριξε , στη σάλα υπάρχει ένας εμφανίσιμος σαραντάρης , με προσεγμένο ντύσιμο και ακριβό ρολόι . Πάμε γρήγορα πριν του την πέσουν οι άλλες οι πατσαβούρες  και και τον πλακώσει με το καλημέρα  καμιά  καριόλα  στα γλωσσόφιλα !

Κάτσε να βάλεις και μια φωνή στο αφεντικό που ξέρει μόνο ειδικές συμφωνίες να κάνει ! Τώρα  πια  πάλιωσες , έγινες  συνεργάτης , έχεις  τον κόσμο  σου  τα  ποσοστά  σου , και από σένα  δουλεύει το μαγαζί . Μπορείς  να  λες και καμιά  κουβέντα  χωρίς να  βρέχει σφαλιάρες .

Ή  θα σε  στέλνανε κατά προτίμηση στους καλούς στόχους , ή σε ζητάνε και από αλλού !

Υπάρχει και κρίση .

Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΟΛΗΣ

Ο αντρέας και ο μανόλης τα χανε πιει !
Που το παράξενο θα μου πεις ?
Που και που τα πίνει και ο Μανόλης
Που και που τα πίνει και ο Αντρέας .
Αλλά , το θέμα είναι ότι πολύ σπάνια οι γνωστοί τους θυμούνται να τα έχουν πιεί ταυτοχρόνως και ο Μανολης και ο Αντρέας !
Και όπως είχανε πιει και οι δύο άρχίσανε να ζωγραφίζουνε , οπότε ο Αντρέας αρχίζει και δίνει το ρυθμό , αφού η ώρα είχε περάσει , η μουσική είχε ατονήσει , η πουτή βαριότανε , ούτε κέρασμα δε ζήταγε . Θα επακολουθούσε breakfast .
Και ο Ανδρεας άρχισε να σιγοτραγουδάει « Τα λουλούδια μες το βάζο μαραμένα » .
Γέλιο ο Μανόλης .
« WHAT IS THIS » Τσίμπησε η πουτή
This is Bithikotsis , moro mou .
what is Bithikotsis , What is the meaning of the lyrics

Αντε τώρα να εξηγείς καψουροτράγουδο βαρέων βαρών σε μινιόν νεαρή καλλονή της υποσαχάριας Αφρικής .

The flowers in the vase are faded , the little angels in the picture are sad

Τσάτρα πάτρα κάτι είπανε , άντε τώρα με άνα κεφάλι καζάνι από το ποτό και το καβλάντισμα να γίνεσαι κάτι σαν τον Στρατηγάκη .

I want to learn the song είπε συγκινημένη η πουτή . nice lyrics
Άντε μωρό μου να μη σου χαλάσουμε το χατήρι
Repeat after us

Τα λουλουδια
To loloudia
σ΄ενα βαζο μαραμένα
s ena vasos marameno
τ' αγγελούδια σ΄ ένα κάδρο λυπημένα
t aggeloudia s enos kadros lipimenos

και τελικά το πρώτο κουπλέ το έμαθε

Όχι , ποιος είναι ο Bithikotsis δεν προσπαθήσανε να το εξηγήσουνε .
Θα έπαιρνε ώρα .

Ένα ποίημα αφιερωμένο στις αγαπημένες μου στριπτητζούδες

Τὰ χλωμὰ τὰ κοριτσάκια

Τὰ χλωμὰ τὰ κοριτσάκια
μαραμένα σὰν τὰ κρίνα,
στέκουνται, σὰ μαγεμένα,
καὶ κοιτᾶνε τὴ βιτρίνα,

δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὸ κρύο,
δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὴν πείνα,
κάθουνται μαρμαρωμένα,
καὶ κοιτᾶνε τὴ βιτρίνα...

Κι οἱ κουκλίτσες, ἀπὸ μέσα,
μὲ τὰ κόκκινα λακκάκια,
ποὺ δὲν ξέρουν τὶ συμβαίνει,
καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχουν κάκια,

οἱ κουκλίτσες οἱ καημένες,
ἄλλο τόσο μ᾿ ἀπορία,
τὰ κοιτᾶν, κι ἐκεῖνες τώρα,
σὰν ἀλλόκοτα θηρία!

Τὶς κουκλίτσες τὶ τὶς νοιάζει!
καλὰ κάθουνται στὴ ζέστα,
τὰ φτωχὰ τὰ κοριτσάκια,
ὅμως γύρισε καὶ δές τα,

μ᾿ ἕνα μαῦρο ρουχαλάκι,
ξεφτισμένο καὶ τριμμένο,
μ᾿ ἕνα σκίσιμο ἀπὸ πίσω,
ντροπαλὰ μισοκρυμμένο,

μὲ πρησμένο, ἀπ᾿ τὶς χιονίστρες,
τὸ μικρούλι τους χεράκι,
μᾶλλον τὰ καημένα ἐκεῖνα,
μοιάζουν νἆναι ἀπὸ κεράκι...

Κι ὅμως νὰ πού, μὲς τὸ δρόμο,
μὲ τὰ ξένα ἐκεῖνα χάδια,
μιὰ στιγμή, ξαναγιομίζουν
τὴν καρδούλα τους τὴν ἄδεια..

Μὰ σὰν πᾶνε παρακάτου,
ποὺ κανένας δὲν τὰ βλέπει,
ἔρημα καὶ μοναχούλια,
μὲ τὸν οὐρανὸ στὴ σκέπη,

κρύβουν ἔτσι ἀπελπισμένα,
τὰ ματάκια στὸν ἀγκώνα,
ποὺ κι ἐκείνος κλαίει, κλαίει,
στὴν πικρὴν αὐτὴν εἰκόνα...

 

Ναπολέων  Λαπαθιώτης 

Η Υποκουλτούρα του Strip

Η  σύμπτωση  να  μπω  κάποτε  σε  ένα  strip club δεν άργησε  να  γίνει  συνήθεια .

Το  στριπτιζάδικο  μου  έγινε  χωρίς  να  το καταλάβω  τρόπος  ζωής .

Γνώρισα  ένα  διαφορετικό κόσμο .

Έζησα  εκεί  αρκετά πράγματα . Τελείως  διαφορετικά  από το σύμπαν που  μέχρι τότε  είχα  μπροστά  μου .

Το  θέμα  είναι  ότι  με  την  πολλή  ενασχόληση  με  το  θέμα  , το  έχουμε  μορφοποιήσει  ως  ένα  μονωμένο  μικρόκοσμο . Ένα  υποσύνολο  του  κόσμου  μας  με  τους  δικούς  του  ρυθμούς , νόμους , κανόνες , συμπεριφορά .

Ο  μικρός μας  υπό - κόσμος  αυτός  έχει  τις  δικές  του νόρμες  και  τη  δική  του  λογική .

Έχει  το  δικό  του  κώδικα .

Σε  μια  εξέλιξη  του  αστικού  γίγνεσθαι  , ο  αστικός  μύθος  του  στριπ  απόκτησε  και  τη  δική  του  κουλτούρα .

Την  υποκουλτούρα  του  στριπ .

Που  όπως  κάθε  υποκουλτούρα , τίθεται  εκ  των προτέρων  σε  μια  απαξιωμένη  εκ φύσεως και  θέσεως  οπτική . Και  έτσι  είναι  υπάρχει  πάντα  το  ζεύγος  πελάτης  - πουτή , που  ποικίλει  αναλόγως  με  τον πελάτη  και την  πόρνη . Μπαίνουνε  και  άλλοι παράγοντες  βέβαια . Αλλά  στο θέμα  της  υποκουλτούρας  αυτής  , έχουνε  κάποιο άλλο παραπληρωματικό και  επάλληλο  ρόλο .

Διαμορφωτές  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  γίναμε  όλοι  που  ποστάρουμε  στα  μπλογκ , ή  στα  site  με  ύφος  100  καρδιναλίων  ό,τι  μας καβλώσει . Χρησιμοποιώντας   τη  διέξοδο  της  ανωνυμίας  , ως  άλλοθι  αυτοψυχανάλυσης . Ως  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Άλλες  φορές  πάλι  είναι ανταλλαγή  εμπειρίας  , ή  απόπειρα  να  εκφράσουμε  τα  εσώψυχά  μας  , την καταπιεσμένη  επιθυμία , τη  φαντασίωση , ό,τι  ζορίζει τον  καθένα  μας .

Και πάλι όμως  δεν  παύει  να  είναι   το  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Διότι  ότι  για  μένα  είναι  σοφία  , ή  και εμπειρία , για  κάποιον  πάντα θα  είναι  μαλακία .

Δημιουργούνται  έτσι  δομικά  διαφοριζόμενες  σχολές  που  προσεγγίζουν το θολό  πέπλο  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  από  αποκλίνουσες  επόψεις .

Και  πάντα  στη  μαλακία  καταλήγουν . Όλοι .

Μαλακία  η  οποία  γίνεται δια  δραστική  , αφού  επιδρά  στο ευήκοον ους  των  επαγγελματικώς  απασχολουμένων  με  το χώρο , οι οποίοι  πιστεύοντας  ότι πιάνουν  το  σφυγμό της  αγοράς  , απλώς  απαξιώνουν  περισσότερο  το  ήδη  κακό προϊόν  που  προσφέρουν .

Μαλακία  την  οποία  κάνουν  πλέον  βαρετή  οι  στερεοτυπικοί αφορισμοί  , των  θεραπόντων της  υπό-κουλτούρας  του  στριπ  , αλλά  και η  έλλειψη  των μεγάλων  κυριών  , που  ελάμπρυναν  το  παρελθόν  του  χώρου ,  αφήνοντας  στις  εναπομείνασες  θεραπαινίδες  του  σωλήνα  την  ανέμπνευστη  νοτοοτροπία  της  βιωματικής  υποτονικότητας  της  ανάδειξης  του  θλιβερού  στερεοτυπικού  τους  ρόλου .

 

Εν  τέλει  , ας  είμεθα  λίγο  μετριοπαθείς . Ας  έχουμε  επίγνωση  της  μαλακίας  και  ας  μοιραζόμαστε  τις  εμπειρίες  μας  με  λίγη  λιγώτερη  μαγκιά  , πονηράδα  και  επίφαση  απόλυτης  γνώσης .