25 Ιουν 2010

Βρόχα Πάρτυ 2 Επεισόδιον 1ον

Ήτο  ώρα  δύσκολη . Δυσκοίλια , στριμόκωλη  και συναχωμένη. Όξω  είχε  βρέξει , αλλά  ήτο  θέρος  και  είχε  βάλει  μια  υγρασία  να  κολάει το σώβρακο στην  κωλοτρυπίδα  σου  και  μετά να  πετάς  κάτι καντήλες  σαν  προπολεμικό τάλαρο . Εκείνος  έπινε  καϊπιρίνια  με  κάτι  φίλους  του  στο  Βραζιλιάνικο  χλιδαμπουροφαγάδικο  της  Γλυφάδας  , αφού  είχανε  ξεσκιστεί  στη  μασαμπούκα , απορώντας  γιατί  δε  γράφουνε  οι κοιλιακοί  τους  ένα  βραδάκι   γύρω  στη μία  μεταμεσονύκτια  , παρακολουθώντας  όξω  τη  βρόχα  που  έπιπτε  ράιτ  θρου .

Αίφνης , τον  ένα  τον  πήρε  η  γυναίκα  του  , τον άλλον  η  γκόμενά  του  και τον 3ο  μια  ρωσσίδα  βίζιτα  , που  του  είπε  ότι  τον  περίμενε  στο  χοτέλι  που  έχει το  όνομα  του  κοτέρατου  του  συχωρεμένου  του  Νιάρχου . Εκείνοι  την  πουλέψανε   σαν  να  τους  κυνηγάγανε  δαίμονες  , αφού  τακτοποιήσανε  το  λογαριασμό , για  να  πάει  ο καθείς  να  βρει  την τύχη  του .

Εκείνος  έμεινε  να  κοιτάει  κάτι  ξέκωλες  βραζιλιάνες   που  χορεύανε  ανάμεσα  σε  πουρούς  και  πουράτους , είχε  νικήσει προ ολίγου  η  Seleção  και κουνάγανε  χαριτωμένα  τις  κωλάρες  τους , και  γενικά  παρουσιάζανε  ένα  θέαμα  μέγκλα  ενω  η  βρόχα  είχε  κοπάσει  και  δεν έπιπτε  πλέον στρέιτ  θρου .

Εκεί  που  πήγε  να  γεμίσει  στον  κενό  χώρο , ενεφανίσθη ένας  μπίχλας  μανατζερόφατσας , και μάζεψε  τις  σεισοπυγίδες , και  τις  έβαλε  μέσα   να  τις  πάει  προφανώς  για  νάνι  στα  ξενοδοχεία   και  συμπτωματικά  μετά  την  κοπανήσανε  και  κάτι πουράτοι με  μερσεντικά . Έτσι  μείναμε  με  το πέουλα εις  το χέρι  και  ο  καιρός  ξανάκλεινε  και σε  λίγο θα  άρχιζε  να  πίπτει η  βρόχα  ράιτ  θρου .

Εκείνος  δεν  το  έβαλε  κάτω , πήρε  το αμάξι  του , άναψε  και  ένα  τσιγαράκι  κίνγκ σάιζ , και  ξεκίνησε  για  τους  γνωστούς  προορισμούς  , διότι  τον  είχανε  φτιάξει  οι καριόλες  και  έπρεπε  να  βρει διέξοδο  επειγόντως  , διότι  στα  75  εκτός  από  το  ότι  δε  λέει , είναι  και επικίνδυνο  για  καρδιές  κ.λπ.  να  προβαίνεις  στις  κατά  μόνας  ηδονες , καλοκαιριάτικο με  υγρασία  χωρίς  ούτε  μια  ψιχαλίτσα  να  πίτπει  στρέι θρου .

Ώρα  2.30  και κάτι  ψιλά . Γνωστό στριποκωλόμπαρο   Β΄ Εθνικής  Κατηγορίας . Καθημερινή . Απ΄ όξω  αυτοκίνητα . Πολλά  αυτοκίνητα  , για  καθημερινή . Εισερχόμεθα   χωρίς  πολλές  προσδοκίες , διότι  η  νύξ  ήτο  ολίγον  μουντή  και  σκότεινη , αν  και  βρόχα  δεν  έπιπτε  ράιτ  θρου .

Εξυπηρετικοί  λαμογιοειδείς  περιποιητές  του  καταστήματος  μας  καθίζουνε  στον καναπέ , μας  φέρνουνε  το  προβλεπόμενο  νερό που  καίει  με  τα  δέοντα  μπαγιάτικα  αλμυρά - κάτι σαν - φυστίκια . Κοσμός  πολύς  όλος  παραδόξως  δεν  υπάρχει μέσα . Αλλά  δεν ανεβαίνουνε  και  απάνου  στο κουρτινοπριβέ , ούτε  ποτά  κερνάνε , οι κερίες  στα  τραπέζια , φόλα  νούμερο 22 φάγαμε , χέστα , καλύτερα  ήταν μια  φορά  στο  Τζέρσι Σίτυ  που  μας  τα  πήρε  μια  Πορτορικάνα  μια  σε  ένα  ζάδικο  που  έπαιζε  έμινεμ και όξω  η  βρόχα  έπιτε  στρειτ θρου .

 

Η  συνέχεια  στο  επόμενο .