Η Υποκουλτούρα του Strip

Η  σύμπτωση  να  μπω  κάποτε  σε  ένα  strip club δεν άργησε  να  γίνει  συνήθεια .

Το  στριπτιζάδικο  μου  έγινε  χωρίς  να  το καταλάβω  τρόπος  ζωής .

Γνώρισα  ένα  διαφορετικό κόσμο .

Έζησα  εκεί  αρκετά πράγματα . Τελείως  διαφορετικά  από το σύμπαν που  μέχρι τότε  είχα  μπροστά  μου .

Το  θέμα  είναι  ότι  με  την  πολλή  ενασχόληση  με  το  θέμα  , το  έχουμε  μορφοποιήσει  ως  ένα  μονωμένο  μικρόκοσμο . Ένα  υποσύνολο  του  κόσμου  μας  με  τους  δικούς  του  ρυθμούς , νόμους , κανόνες , συμπεριφορά .

Ο  μικρός μας  υπό - κόσμος  αυτός  έχει  τις  δικές  του νόρμες  και  τη  δική  του  λογική .

Έχει  το  δικό  του  κώδικα .

Σε  μια  εξέλιξη  του  αστικού  γίγνεσθαι  , ο  αστικός  μύθος  του  στριπ  απόκτησε  και  τη  δική  του  κουλτούρα .

Την  υποκουλτούρα  του  στριπ .

Που  όπως  κάθε  υποκουλτούρα , τίθεται  εκ  των προτέρων  σε  μια  απαξιωμένη  εκ φύσεως και  θέσεως  οπτική . Και  έτσι  είναι  υπάρχει  πάντα  το  ζεύγος  πελάτης  - πουτή , που  ποικίλει  αναλόγως  με  τον πελάτη  και την  πόρνη . Μπαίνουνε  και  άλλοι παράγοντες  βέβαια . Αλλά  στο θέμα  της  υποκουλτούρας  αυτής  , έχουνε  κάποιο άλλο παραπληρωματικό και  επάλληλο  ρόλο .

Διαμορφωτές  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  γίναμε  όλοι  που  ποστάρουμε  στα  μπλογκ , ή  στα  site  με  ύφος  100  καρδιναλίων  ό,τι  μας καβλώσει . Χρησιμοποιώντας   τη  διέξοδο  της  ανωνυμίας  , ως  άλλοθι  αυτοψυχανάλυσης . Ως  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Άλλες  φορές  πάλι  είναι ανταλλαγή  εμπειρίας  , ή  απόπειρα  να  εκφράσουμε  τα  εσώψυχά  μας  , την καταπιεσμένη  επιθυμία , τη  φαντασίωση , ό,τι  ζορίζει τον  καθένα  μας .

Και πάλι όμως  δεν  παύει  να  είναι   το  εξομολογητάρι  της  μαλακίας .

Διότι  ότι  για  μένα  είναι  σοφία  , ή  και εμπειρία , για  κάποιον  πάντα θα  είναι  μαλακία .

Δημιουργούνται  έτσι  δομικά  διαφοριζόμενες  σχολές  που  προσεγγίζουν το θολό  πέπλο  της  υποκουλτούρας  του  στριπ  από  αποκλίνουσες  επόψεις .

Και  πάντα  στη  μαλακία  καταλήγουν . Όλοι .

Μαλακία  η  οποία  γίνεται δια  δραστική  , αφού  επιδρά  στο ευήκοον ους  των  επαγγελματικώς  απασχολουμένων  με  το χώρο , οι οποίοι  πιστεύοντας  ότι πιάνουν  το  σφυγμό της  αγοράς  , απλώς  απαξιώνουν  περισσότερο  το  ήδη  κακό προϊόν  που  προσφέρουν .

Μαλακία  την  οποία  κάνουν  πλέον  βαρετή  οι  στερεοτυπικοί αφορισμοί  , των  θεραπόντων της  υπό-κουλτούρας  του  στριπ  , αλλά  και η  έλλειψη  των μεγάλων  κυριών  , που  ελάμπρυναν  το  παρελθόν  του  χώρου ,  αφήνοντας  στις  εναπομείνασες  θεραπαινίδες  του  σωλήνα  την  ανέμπνευστη  νοτοοτροπία  της  βιωματικής  υποτονικότητας  της  ανάδειξης  του  θλιβερού  στερεοτυπικού  τους  ρόλου .

 

Εν  τέλει  , ας  είμεθα  λίγο  μετριοπαθείς . Ας  έχουμε  επίγνωση  της  μαλακίας  και  ας  μοιραζόμαστε  τις  εμπειρίες  μας  με  λίγη  λιγώτερη  μαγκιά  , πονηράδα  και  επίφαση  απόλυτης  γνώσης .