Πόσο κάνει το μουνί της πουτής ?

Στο γνωστό site , είδα  έναν  δομικό  προβληματισμό .

Πόσο  κάνει  το  μουνί  της  πουτής  ? με  ανταπάντηση  ενός  εμπειρογνώμονα  του  χώρου  Το θέμα  δεν είναιπόσο κοστίζει , αλλά   πόσο το κοστολογείς .

Η  δική  μου  απάντηση  είναι  το  θέμα  δεν είναι  ούτε  πόσο  το κοστολογείς , ούτε  πόσο  αξίζει . Το θέμα  είναι πόσο το αγοράζεις .

Σε  παλαιότερες  εποχές  , όταν  υπήρχαν  καλοί πελάτες  , έρωτες  και  υπέροχες  γυναίκες  , η  απάντηση  θα  ήταν διαφορετική .

Μια  κυρία  που  έβγαζε  στην  ξεφτύλα 200 € και τα  αστέρια  500  €  το βράδυ , άκοπα , με  χορούς  και  ποτάκια  ε όσο  ναναι  για  να  σου  χαρίσουν  το  πολυτιμώτερο  ήσαν ακριβές .

Οι  τίμιες  σου  τα  έπαιρναν  επί  τη  εμφανίσει  εντός  του ξενοδοχείου , οι  γάτες  σαν  «βοήθεια» εντός  του  καταστήματος . Και γενικώς  όπου  σε  έβρισκαν ήταν , αλλά  όλους  αναλόγως  βαλαντίου  και συνθηκών ψηλά  τους  έβρισκαν .

Έφυγαν  οι  μικροί πελάτες  , αλλά  και οι τακτικοί . Πλέον  οι πουτίτσες  άρχισαν τα  κλάμματα . Και  άρχισαν να  βάνουν νερό στο κρασί τους  , μαγαζάτορες  και πουτές .

Έτσι  σε  μαγαζιά  που  λειτουργούσαν ως  gentlemens' clubs  ( ποτόν  και γνωριμία , ενίοτε  και δια  τα  περαιτέρω , ή  μόνο με  υποσχέσεις  δια  τα  περαιτέρω )  άρχισαν  να  παραθέτουν ροφήματα . Τα  καταστήματα  που  παρέθεταν  ροφήματα  για  να  αντεπεξέλθουν  στον συναγωνισμό  άρχισαν  να  παραθέτουν και ψητά  της  ώρας .

Όλα  δε  λίγο ως  πολύ  ενεθάρρυναν  τις  συνεργάτιδές  τους  , διότι υπάλληλους  ουδέποτε  είχαν , να  ασχολούνται  και με  εκτός  έδρας  ασχολίες , που  είχαν όμως  πάντα  σχέση  με  το αιδοίο και με  την με  την έδρα  τους .

Άμα φτάνεις  μετά  βίας  να  πάρεις  το 40% της  κάρτας  , και έχεις  4  κάρτες  στο τέλος  της  βραδιάς  αναζητείς  άλλες  λύσεις .

Έτσι  και  «καλοί πελάτες» άρχισαν  να  αποχωρούν . Είτε  διότι  οι πουτές  ήσαν  μεγάλα  αλητάκια , είτε  διότι  οι μαγαζάτορες  ήσαν μεγάλα  κοράκια .

Πάντως  έφυγαν . Δεν  γίνεται  φίλε  μου  μου  είπε  κάποτε  κάποιος  να  κάνεις  χρυσή  μία  αρτίστα  η  οποία  αρμέγει  τον πρώτο τυχόντα , πηδιέται  επί σκηνής , ή  στο πριβέ ,  ή  εξασκεί  απροκάλυπτα το αρχαιότερο επάγγελμα . Με  ολιγώτερα  χρήματα  και  σχεδόν  χωρίς  σκοτούρες  απολαμβάνεις  ονειρικές  καταστάσεις  με  τις πλέον ευειδείς  και  αξιόπιστες  επαγγελματίες . Με  τα  ίδια  χρήματα  με  καλλονές  εκτός  του χώρου , τις  οποίες  θαυμάζεις  στα  περιοδικά . Δεν είχε  άδικο .

Αυτή  ήταν  η  απομυθοποίηση  του  στριπ στη  χώρα  μας . Άλλο  η  πουτάνα  την οποία  μπορεί να  έχει ο καθένας  με  κάποια  ταρίφα , και άλλο η  απρόσιτη  γυναίκα  του  αρχηγού , που  κατεβαίνει  λάγνα  από το σωλήνα  ξυπνώντας  σου  την  επιθυμία , τη  λαγνεία , την καψούρα .

Άλλο πράγμα η  αρτίστα , άλλο η  εκδιδόμενη . Από τη  στιγμή  που  φτάνουμε  στην κατα  σύστημα  έκδοση  το ονειρικό παύει να  υπάρχει και υπερισχύει το αγοραίο . Πονηρεύει ο κόσμος . Και  κάνει συγκριτικές  μελέτες , ενημερώνεται  για  τις  πολιτικές  των τιμών κ.λπ.

Μικραίνει  η  αγορά , πέφτει ο τζίρος . Φτηναίνει το μουνί , γίνεται  γύφτος  κι ο πελάτης .

Γι αυτήν  που  με  50 € μπορείς  να  την έχεις  εντός  του  καταστήματος  , πόσα  να  δώσεις  εκτός ? Γιατί  να  της  πάρεις  τσαντικά , ρουχικά , τηλέφωνα ? Γιατί  να  πίνει σαμπανίτσες ? Γιατί  ο χορηγός  να  πληρώνει  τα  έξοδα  του boyfriend ? Γιατί  ο καλός  πελάτης  να  επιβαρύνεται  με  τα  λειτουργικά  κόστη  του  αφεντικού ?

Η  πουτή  το 40%  θα  πάρει , αν  δεν σας  βουτήξει  φιλοδώρημα . Δηλαδή , 20€ για  ένα  πήδημα .

Επομένως  με  την αναπόδραστη  αυτή  πτώση , η  οποία  απέβαλε  το όνειρο  και τη  φαντασίωση η  απάντηση  είναι  εσύ  πόσο το αγοράζεις ?

Πόσο  αγοράζεις  κάτι  που  ένα  κορυφαίο μοντέλο σου  προσφέρει  με  ένα κόστος  γύρω  στα  600 € , μια  κορυφαία  τουρίστρια στα 250€ , μια  καλή  τηλεφωνική  γνωριμία  στα  150€ , μια  κορυφαία  στουντιατζού  στα  80 , και μια  προλετάρισσα  του  Μεταξουργείου στα 20 .

Γιατί  καμιά  πλέον  δεν μπορεί να  σου  πουλήσει  τη  φαντασίωσή  ότι  πήδηξες  τη  «γυναίκα του αρχηγού» , την επίπλαστη  εντύπωση  ότι έγινες  αρχηγός  για  μια ώρα . Δεν  υπάρχουν οι προϋποθέσεις  να  τις  αγαπήσεις . Δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές  συνθήκες  να  τις  λυπηθείς .

Δεν λυπάσαι  όποια  είναι  ευχαριστημένη  να  πουλάει  το μουνί  της  για  20 € στην τσέπη . Οι επιλογές  έχουν κόστη .

Άρα  το θέμα  δεν  είναι πόσο το  κοστολογείς  20€ στην τσέπη  κοστολογείται . Ούτε  πόσο  κοστίζει . Κοστίζει 20€

Το θέμα  είναι  σε  ποιο πολλαπλάσιο των 20€ το αγοράζεις .